 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
21. Hukuk Dairesi
Başkanlığı
Esas Karar
1995/7307 1995/7433
Y A R G I T A Y İ L A M I
Mahkemesi : Çanakkale Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
Tarihi : 17.3.1995
No : 506-184
Davacı : Nilüfer Güneş Vek. Av.Erol Güneş
Davalı : Bağ-Kur Genel Müdürlüğü Vek. Av. E.Feryal Karaaba
Davacı, bakmakla yükümlü olduğu, çocuklarının sağlık yardımından
yararlanması gerektiğinin ve sağlık karnesi verilmesi gerektiğinin tesbitine
karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde isteğin reddine karar
vermiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz
isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi Asuman Celkan
tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği
düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.
K A R A R
Dava, bakmakla yükümlü olduğu çocuklarının sağlık sigortası
yardımlarından yararlanması gerektiğinin tesbiti ile, Kurum sataşmasının
giderilmesi istemine ilişkindir. Bu yönüyle davanın yasal dayanağı belirgin
olarak 1479 sayılı Yasanın ek 11. maddesidir. Anılan maddede; sağlık
sigortası yardımlarından 1479 sayılı kanuna tabi sigortalılar ile eş ve
bakmakla yükümlü oldukları çocukları diğer sosyal güvenlik kanunlarına ve
özel kanunlara göre, sağlık yardımından faydalanmamaları durumunda
yararlanacakları hükmü öngörülmüştür. Somut olayda davacı eşin, Bağ-Kur
zorunlu sigortalısı olduğu, kocanın ise 506 sayılı Yasanın 86. maddesi
uyarınca topluluk sigortasına tabi olduğu, hastalık sigortası kolundan prim
kesilmediği, bu nedenle kocanın sağlık giderlerinin, Bağ-Kur zorunlu
sigortalısı bulunan eşine tebaen Bağ-Kurca karşılandığı tartışmasızdır. Hal
böyle olunca, dava konusu olayda, 1479 sayılı Yasanın ek 11. maddesinin
öngördüğü koşulların çocuklar yönünden de oluştuğu açık-seçiktir.
Mahkemece, bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın ve
özellikle somut olayda uygulama olanağı olmayan nedenleri içeren yetersiz
bilirkişi düşüncesine dayanılarak yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve
yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul
edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ:Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz
harcının istek halinde temyiz eden davacıya iadesine, 11.12.1995 gününde
oybirliğiyle karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
Orhan YALÇINKAYA U.Araslı A.Güneren Y.Yasun M.S.Özgenç
|
