 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
6.HUKUK DAİRESİ
ESAS KARAR
95/6044 95/6664
YARGITAY İLAMI
MAHKEMESİ :Ankara 9.Sulh Hukuk Mahkemesi
ESAS NO :994/434
KARAR NO :994/1197
KARAR TARİHİ :8.11.1994
DAVACI :Sümer Pek ve ark.
DAVALI :Ali Erkan ve ark.
ÜÇÜNCÜ ŞAHIS :
Mahalli Mahkemesinden verilmiş bulunan yukarıda tarih ve numarası
yazılı Tahliye davasına dair karar davalılar tarafından süresi içinde
duruşmalı olarak temyiz edilmiş ancak dava duruşmalı işlerden olmadığından
reddine karar verildikten sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği
görüşülüp düşünüldü.
Dava akde aykırılık nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine
ilişkindir. Mahkeme istem gibi karar vermiş hüküm davalılar vekili tarafından
temyiz olunmuştur.
Davacılar vekili, 15.7.1992 başlangıç tarihli yazılı sözleşme ile
davalılara kiralanmış olan taşınmazın bir bölümünün pastahane olarak
işletileceğinin kararlaştırılmasına rağmen, o bölümün kahvehane olarak
kullanıldığını, bu kullanımın akde aykırılık teşkil ettiğini, ayrıca
sözleşmenin özel şartlarının 2. maddesine aykırı biçimde o bölümün başkasına
devir edildiğini, bu aykırılıkların ihtara rağmen ortadan kaldırılmadığını
iddia ederek kiralananın tahliyesine karar verilmesini istemiştir.
Davalılar vekili, ilk kira sözleşmesi yapıldığında dükkanlar mevcut
değilken 1984 tarihinde 3 adet dükkan yapıldığını, bunlardan birinin bakkal,
birinin lokanta, diğerininde kahvehane olarak kullanıldığını, o şekilde
kullanım için davacıların noterden muvafakatları olduğunu, bu kullanım
tarzının hiçbir zaman değiştirilmediğini, 1992 senesindeki son sözleşme
yapılırken kahvehane yerine pastahane çalıştırılmasının düşünülüp,
davacılarla konuşulması yüzünden o dükkanın pastahane olarak dahi
çalıştırılabilmesine izin verildiğinden sözleşmeye öyle bir açıklık
konulduğunun bu bakımdan kullanımda akte aykırılık halinin olmadığını ve
kiralananın başka kişi veya kişilere devredilmesinin söz konusu olmadığını
savunarak davanın reddini istemiştir.
Dükkanların yapılmasından sonra 15.2.1985 tarihinde yapılan sözleşme
ile 3 dükkanın ne şekilde kullanılacağından söz edilmediği ve fakat bu
sözleşmeden sonraki 11.3.1985 tarihli noterden tanzim edilmiş muvafakatname
ile bu bölümlerden birinin kahvehane olarak kullanılmasına ve o şekilde
ruhsat alınmasına kiralayanlar tarafından izin verildiği yazılı belgelerle
sabittir. O bölümün dükkanların yapılmasından bu yana aynı amaçla
kullanılageldiği hiçbir zaman pastahane haline dönüşmediğinden pastahanenin
kahvehaneye çevrilmesinin sözkonusu olmadığı her iki taraf şahitlerinin
ifadelerinden anlaşılmaktadır. Bu itibarla, kullanım şeklinin değiştirilmesi
olgusu gerçekleşmemiştir. Bu açıdan akde aykırılık mevcut değildir.
Davaya sebep olan kiralanan kesiminin 3. kişiye devir edilip
edilmediği uyuşmazlığına gelince; bu yerin başlangıçtan beri davalılar
tarafından işletilmekte iken 1993 senesinde kısa bir süre Yaşar Öztürk isimli
şahsın sorumlu müdürlüğü altında işletildiği ve bu şahsın görevini
bıraktıktan sonra Süleyman Demirci isimli şahsında davalılar adına işletmeyi
sürdürdüğü anlaşılmaktadır. 3.2.1994 tarihinde yapılan tespitte kiralananın
kendine devir edildiği söylenen kişi olan Süleyman'la veya Yaşar ile ilgili
vergi kaydına rastlanmamış işletmenin tamamen davalıların sorumluluğu ve
yükümlülüğü altında bulunduğu ve herhangi bir devir işleminin mevcut olmadığı
dosya kapsamından anlaşılmaktadır. Bu durumda kiralananın başkasına devir ve
ciro edilmediği subuta ermiş bulunmaktadır. Bu nedenlerle davanın reddine
karar verilmesi gerekirken, kabulüne karar verilmesi hatalı görüldüğünden
hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile
H.U.M.K.nun 428. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA istek halinde peşin
alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine 28.6.1995 tarihinde oybirliğiyle
karar verildi.
Başkan V. Üye Üye Üye Üye
S.Tamur M.Elçin N.Fadıllıoğlu S.Tükenmez M.Tunaboylu
|
