 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
13. HUKUK DAİRESİ
BAŞKANLIĞI
SAYI:
1995
ESAS KARAR
5627 6192
YARGITAY İLAMI
MAHKEMESİ : Pendik Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 29.11.1994
NOSU : 423-663
DAVACI : Naci Aydın vekili avukat Ömer Köker
DAVALI : Tuzla Belediyesi Başkanlığı vekili avukat Ömer Bozoğlu
Taraflar arasındaki elatmanın önlenmesi davasının yapılan yargılaması
sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak
verilen hükmün süresi içinde davalı avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya
incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı, dava dışı İstanbul Büyükşehir Belediyesi arasında düzenlenen
1.8.1985 başlangıç tarihli kira sözleşmesi ile Tuzla Yalıboyu Caddesi Pafta
40, parsel 516 nolu Çaybahçesi olarak işletmek üzere kiraladığını,
sözleşmenin 3. ve 4. maddelerindeki açıklığa dayanarak arsa üzerine binalar
yaptığını, sonradan bu yerin mülkiyetini davalı Belediyeye devrettiğini
davalı Belediyenin 31.7.1994 tarihinde çektiği ihtarmame ile bu yeri tahliye
etmesini istediğini, kiralanan arsa üzerine yapılan muzakkaf binalarla 6570
sayılı kanun hükümlerine bağlı bir konuma girdiğini, bu nedenle olayda 2886
sayılı kanunun 75. maddesinin uygulanamayacağını ileri sürerek kiracılığının
tespitine ve davalının vaki muarazasının menine karar verilmesini istemiştir.
Davalı Belediye, taşınmazın 2886 sayılı kanuna bağlı bulunduğunu kira
sözleşmesinin 19. maddesinde kiracının sözleşme sonunda kiralananı
boşaltmadığı takdirde 2886 sayılı kanunun 75. maddesi hükümlerinin
uygulanacağının kararlaştırıldığını savunmuş; Mahkemece davanın kabulüne
karar verilmiş; hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Mülkiyeti başlangıçta İstanbul Büyükşehir Belediyesine ait
Çaybahçesinin 1.8.1985 başlangıç tarihli ve bir yıl süreli sözleşme ile
davacıya kiralandığında ve sonradan kiralananın davalı Tuzla Belediyesine
devredildiğinde, sözleşmenin tarafları rızasıyla yıldan yıla uzayarak en son
31.8.1994 tarihine kadar devam ettiğinde uyuşmazlık yoktur. Arsa olarak
kiraya verilen Çaybahçesi üzerine davacı tarafından kira sözleşmesinin davamı
sırasında bina yapıldığı da tarafların kabulundedir. Başlangıçta arsa olması
nedeniyle kiralananın 6570 sayılı kanuna tabi olmadığı gerek taraflar ve
gerek mahkeme tarafından kabul edilmiştir. Ne var ki davacı arsa üzerine
yapılan binalar nedeniyle kiralananın musakkaf hale geldiğini ve bu nedenle
uyuşmazlığa 6570 sayılı kanun hükümlerinin uygulanması gerektiğini iddia
etmektedir. Oysa kira sözleşmesinde kiralananın Çaybahçesi olması nedeniyle
sonradan bunun üzerine kiracı tarafından musakkaf nitelikte bina yapılmış
olsa dahi onun arsa niteliğini değiştiremez. Yargıtayın uzun yıllardan beri
süregelen uygulaması da bu yoldadır.
Gerek bilirkişinin raporu ve gerek onu esas alan mahkemenin aksine
kabulü bu nedenle itibara şayan görülmemiştir. Bu durumda sözleşmenin Boçlar
Kanununun hükümlerine tabi olduğunun kabulü zorunludur. Kaldı ki şartnamenin
19. maddesinde kira süresinin sona ermesi halinde 2886 sayılı kanunun 75.
maddesi hükümlerinin uygulanacağı kararlaştırılmıştır.
Böylece davalı belediyenin kira süresinin 31.7.1994 tarihinde sona
ermesi nedeniyle tahliye istemesinde kanuna aykırı bir yön bulunmamaktadır. O
halde mahkemece davanın reddine karar verilmesi gerekirken aksine
düşüncelerle isteğin kabul edilmiş olması bozmayı gerektirir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın gösterilen nedenle BOZULMASINA, peşin
harcın istek halinde iadesine, 22.6.1995 gününde oybirliğiyle karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
A.İ.Arslan M.S.Atalay M.Yüksel Ş.Yüksel A.E.Baççıoğlu
|
