 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
2.Hukuk Dairesi
Sayı:
Esas Karar
95/2893 95/3575
28.3.1995
Özet:Medeni Kanunun 132. maddesi uyarınca ihtar isteğinin kabulü
yönündeki karar o safhada temyiz edilemez isede isteğin reddi yönünde oluşan
karar temyiz edilebilir.
Kadında kocasına uyarıda bulunulmasını isteyebilir.
Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda mahalli
mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp
düşünüldü.
Davacı, davalı kocanın yasal yükümlülüklerini yerine getirmediğini,
bağımsız ev sağlamadığını, 20.4.1994 tarihinde de eşini terk ederek İstanbula
gittiğini belirterek, haline uygun bir ev sağlamak üzere davalı kocaya
uyarıda bulunulmasını istemiştir.
27.3.1957 günlü 10/1 sayılı İçtihadı Birleştirme kararı ile ihtar
kararının temyiz edilemiyeceği belirtilmiş isede, bu düşünce uyarının
yapılmasına ilişkin kararlar içindir. Zira uyarının yasal koşulları taşıyıp
taşımadığı açılacak boşanma davası içinde incelenebilmektedir. Olumlu uyarı
kararları için kuşku bulunmamaktadır. Uyarı, Medeni Kanunun 132. maddesine
dayalı davanın dinlenebilirlik koşuludur. Bir başka anlatımla uyarı
yapılmadan terke dayalı dava dinlenemez. Uyarı isteğinin reddi istekte
bulunanı dava açma hakkından yoksun kılar, Hakkın kullanılmasını önleyen
nihai bir karar niteliğindedir. Bu itibarlada denetim dışı bırakılması
düşünülemez. Uyarı isteğinin reddine ilişkin kararın temyiz edilebilirliğini
önleyen açık veya üstü kapalı yasal bir kuralda bulunmamaktadır. Bu
sebeplerle, davacının uyarı isteminin reddi yönündeki kararın temyiz
edilebilen nihai kararlardan olduğu belirlendikten sonra işin esasının
incelenmesine geçildi.
Karı- kocadan herbiri, evlenmenin kendisine yüklediği görevleri yerine
getirmekten kaçınan ve bu amaçla diğerini terk eden veya haklı bir neden
olmadan evine dönmeyen tarafa karşı boşanma davası açabilir. Dava hakkı olan
tarafın isteği üzerine hakim, diğer tarafı bir ay içinde eve dönmesi
konusunda uyarır (M.K. 132). Görüldüğü gibi uyarıda bulunma konusunda karı-
koca arasında bir ayırım yapılmamıştır. Diğer yönden istek halinde hakimin
uyarı isteğini yerine getirme zorunda olduğu 27.3.1957 gün 10/1 sayılı
Yargıtay İçtihadı Birleştirme kararı ile de vurgulanmıştır.
O halde davacının uyarı isteğinin yerine getirilmesi, kocaya gerekli
uyarının yapılması konusunda karar oluşturulması gerekirken yasal dayanağı
olmayan gerekçelerle isteğin red edilmiş olması usul ve yasa hükümlerine
aykırıdır.
SONUÇ: Temyize konu hükmün açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz
peşin harcının yatırana geri verilmesine oybirliğiyle karar verildi.
28.3.1995
BAŞKAN ÜYE ÜYE ÜYE ÜYE
Tahir Alp Nedim Turhan Ş.D.Kabukçuoğlu Ferman Kıbrıscıklı A.İ.Özuğur
|
