 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
13. HUKUK DAİRESİ
BAŞKANLIĞI
SAYI:
1995
ESAS KARAR
2330 2792
YARGITAY İLAMI
MAHKEMESİ : İzmir 7 Asliye Hukuk Hakimliği
TARİHİ : 6.12.1994
NOSU : 410-1023
DAVACI : SSK Genel Müdürlüğü vekili avukat Rumeyse Göl
DAVALI : Hazine vekili avukat İclal Dinçeroğlu
Taraflar arasındaki alacak davasının yapılan yargılaması sonunda
ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne yönelik olarak verilen
hükmün süresi içinda taraflar avukatınca temyiz edilmesi üzerine dosya
incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
KARAR
Davacı, davalının 1993 yılı 2. altı aylık döneme ilişkin kira parasını
sözleşmede belirtilen sürede ödemediği için temerrüde düştüğünü beyanla
62.548.000 lira kira 35.069.721 lira 31.3.1994 tarihine kadar işlemiş faizi
olmak üzere toplam 97.617.721 lira alacağın 1.4.1994 tarihinden itibaren
işleyecek aylık 12 faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini
istemiştir.
Davalı faize başlangıç tarihinin ihtarnamenin tebliğini takip eden 30.
günün sonu olması gerektiğini faize faiz tahakkuk ettirilecek şekilde fahiş
oranda da faiz talep edilemeyeceğini beyanla davanın reddine karar
verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, kira alacağından 36.276.000 liranın davadan sonra 30.9.1994
tarihinde ödendiği amme alacaklarının tahsil usulu hakkındaki kanun ve 503
sayılı Kanun Hükmünde Kararname gereğince kiranın sözleşmeye göre ödenmesi
gereken 1.9.1993 tarihinden itibaren 7, 9 ve 12 aylık faizlerini davacının
isteyebileceği gerekcesiyle davacının 1.4.1994 tarihine kadar gerçekleşen
34.401.400 lira faiz ve bakiye 26.272.000 lira kira alacağının davalıdan
tahsiline, ödenmeyen miktarlar için 1.4.1994 tarihinden itibaren aylık 12
oranında faiz yürütülmesine karar verilmiş, hüküm davacı ile davalı
tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillere yasaya uygun
gerektirici nedenlere ve özellikle de delillerin taktirinde bir isabetsizlik
bulunmamasına göre davacının tüm davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında
kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Taraflar arasında imzalanmış bulunan 1.1.1991 tarihli, bir yıl
süreli ve seneden seneye yenilenmiş olan kira sözleşmesinin özel şartlar 1.
maddesinde "Kira bedellerinin belirtilen süreler içerisinde ödenmemesi
halinde ..... ayrıca geciken süre için 30 temerrüt faizi alınır" yazılıdır.
Sözleşmenin açıklanan bu hükmü tarafları bağlar.
Davacı, sözleşmedeki bu hükmün sonradan taraflarca değiştirildiğini
iddia ve isbat etmiş değildir. Mahkeme kararına gerekçe yapılan 503 sayılı
Kanun Hükmündeki Kararname, davacının davaya konu alacağının doğumundan sonra
14.9.1993 tarihli Resmi Gazetede yayınlanarak yürürlüğe girmiş, ayni
kararnamenin geçici 3. maddesi gereğince 1.1.1993 tarihinden önce yapılmış
bulunan taraflar arasındaki kira sözleşmesi de henüz sona ermemiştir.
Sözleşme anılan Kanun Hükmündaki Kararname gereğince hukuken sona erinceye
kadar hükmünü icra eder. Bu durumda davadaki uyuşmazlığa 503 sayılı Kanun
Hükmünde Kararname hükümleri uygulanamayacağı gibi, dava sırasında yürürlüğe
giren 3995 sayılı kanunun 4. maddesinin de uygulanma yeri yoktur.
Bu durumda mahkemece yapılacak iş davacı alacağına 1.9.1993 tarihinden
31.3.1994 tarihine kadar yıllık 30 oranında yasal temerrüt faizi tahakkuk
ettirmek, böylece bulunacak geçmiş günler faizi ile bakiye kira alacağına
hükmetmek 1.4.1994 tarihinden itibaren de ödenmeyen kira alacağına yine 30
yıllık temerrüt faizi yürütülmesine karar vermekten ibarettir.
Mahkemenin, taraflar arasındaki kira sözleşmesi hükümleri gözardı
edilerek ve B.K.nun 104/son maddesi hükmüne de aykırı olacak şekilde yasal
olmayan gerekçelerle yazılı şekilde karar vermesi usul ve kanuna aykırı olup
hükmün bozulmasını gerektirir.
SONUÇ: 1 nolu bentde açıklanan nedenlerle davacının tüm, davalının
diğer temyiz itirazlarının reddine, 2 nolu bentde açıklanan nedenlerle temyiz
olunan kararın davalı yararına BOZULMASINA, 21.3.1995 gününde oybirliğle
karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
A.İ.Arslan M.S.Atalay K.Kadıoğlu Ş.Yüksel S.Özyörük
|
