 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
Hukuk Genel Kurulu
Sayı :
Esas Karar Y A R G I T A Y İ L A M I
95/2-414 97/424
14.5.1997
Özet:Açtığı babalık davası red edilenler, baba olduğu iddia olunan
kimseye mirasçı olamazlar. 2.2.1997 tarihli 1-1 sayılı içtihadı birleştirme
kararından yararlanamazlar.
Taraflar arasındaki "veraset" davasından dolayı yapılan yargılama
sonunda; Keşan Sulh Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen
29.6.1993 gün ve 1991/484- 1993/311 sayılı kararın incelenmesi müdahiller
vekilleri tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 2. Hukuk Dairesinin
11.1.1994 gün ve 1994/11591-87 sayılı ilamı ile; (...Davacılar ile muris
arasında irs ilişkisi kurulmamıştır. Kayıtlar düzeltilmediği sürece
geçerliliğini muhafaza etmektedir. Bu davada resmi belgelerin hilafı tanıkla
ispat edilemez. O halde mahkemece isteğin reddine karar vermek gerekirken
yasanın yorumunda ve delillerin değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek
yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır...) gerekçesiyle
bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda;
mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
Temyiz eden : Müdahiller vekilleri
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulu'nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz
edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği
görüşüldü:
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve
kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere ve davacının 1982
yılında açtığı, "babalık" davasının hak düşürücü süre yönünden reddedildiği,
1990 yılında açmış olduğu "nüfus tashihi ve babalık" davasının ise kesin
hüküm nedeniyle reddedilip her iki kararın kesinleştiği taraflar arasında
uyuşmazlık konusu olmadığı gibi, davacı Hüseyin Oral ile oğlu olduğunu iddia
ettiği Hasan Özen arasında hükmen irs ilişkisi kurulamadığından somut olayda
21.2.1997 tarih 1996/1 E- 1997/1 K. sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme
Büyük Genel Kurulu kararının uygulama olanağı bulunmamasına göre, Hukuk Genel
Kurulu'nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki
kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı
bozulmalıdır.
SONUÇ :Müdahiller vekillerinin temyiz itirazlarının kabulü ile,
direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı
HUMK.nun 429. maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin
harcının geri verilmesine 14/5/1997 gününde, oyçokluğu ile karar verildi.
Birinci Başkanvekili 17.H.D.Bşk. 18.H.D.Bşk. 20.H.D.Bşk.
A.İsmet ARSLAN H.H.Karadoğan S.Rezaki F.Atbaşoğlu
15.H.D.Bşk. 13.H.D.Bşk. 19.H.D.Bşk. 11.H.D.Bşk.
Y.Akman M.S.Atalay Y.M.Günel G.Eriş
14.H.D.Bşk. 16.H.D.Bşk. 12.H.D.Bşk. M.Elçin
E.Özdenerol O.Arslan C.Sanin
İ.Haznedaroğlu 10.H.D.Bşk.V. A.Hamzaoğulları E.Aktekin
D.Topçuoğlu
T.Algan N.Turhan Ş.D.Kabukçuoğlu Ş.E.Serim
Onama Onama
A.M.Yüksel O.Uzgören M.H.Surlu U.Araslı
M.Kaşıkçı O.C.Yüksel H.A.Bengü A.Özçelik
E.Ertekin S.Öztuna Z.Sağdur İ.Erdemir
A.Alyaz A.Nazlıoğlu O.Oğuz L.Gürün
C.Şat H.Karakış S.Tekin Y.Derme
A.N.Kaynak C.İ.Günay M.Y.Aydın A.Yeniçeri
|
