 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
Ceza Genel Kurulu
S A Y I
Esas Karar Tebliğname
1995/2-357 1995/386 2/52955
Y A R G I T A Y K A R A R I
Bozma kararı veren
Yargıtay Dairesi : 2. Ceza Dairesi
Mahkemesi : Bigadiç Asliye Ceza Mahkemesi
Günü : 08.03.1995
Sayısı : 2-53
Davacı : K.H.
Davaya katılan : -
Sanık : Mustafa Gülşen Vekili Av. Ercan Şişli
Tedbirsizlik ve dikkatsizlik sonucu ölüme ve yaralamaya neden olmak
suçundan sanık Mustafa Gülşen'in TCY.nın 455/2-son, 59, 647 Sayılı Yasanın 4.
maddeleri gereğince 90.625 lira ağır para cezası ile cezalandırılmasına ve
cezasının ertelenmesine, yargılama giderinin kusuru oranında alınmasına
ilişkin Bigadiç Asliye Ceza Mahkemesince verilen 21.02.1994 gün 252/74 sayılı
hükmün sanık vekili tarafından temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 2.
Ceza Dairesi 13.12.1994 gün 11706/ 12524 sayı ile;
"1- ........
2- Suçun niteliği itibariyle birlikte işlenemeyeceği gözetilmeden ve
bu itibarla yargılama giderinin sanıklardan eşit olarak tahsili yerine
kusurları oranında alınmasına karar verilmesi" isabetsizliğinden bozmuş;
Yerel Mahkeme 08.03.1995 gün 2/53 sayı ile;
"Suç taksirli suçlardan olup birlikte işlenmemişse de, aynı safta
olmayan karşılıklı olarak suç işleyen sanıklar mevcuttur. Bu nedenle,
yargılama giderleri kusurları oranında alınmalıdır." gerekçesiyle önceki
hükümde direnmiştir.
Bu hükmün de Yargıtayca incelenmesi sanık vekili tarafından süresinde
istenildiğinden dosya; Yargıtay C.Başsavcılığının "bozma" istemli 28.11.1995
günlü tebliğnamesiyle Birinci Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca
okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
CEZA GENEL KURULU KARARI
Sanığın yönetimindeki otobüsle, lastiğinin patlaması üzerine sanık
Mehmet Uysal tarafından yol kenarına bırakılan traktör römorkuna 2/8 oranında
kusurlu olarak çarptığı, bu suretle önlemsizlik ve özensizlik sonucu ölüme ve
yaralamaya neden olduğu iddia ve kabul olunarak TCY.nın 455/2-son, 59, 647
Sayılı Yasanın 4. maddeleri gereğince cezalandırılmasına karar verilen
olayda, Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasındaki uyuşmazlık; yargılama
giderinin tahsiline ilişkindir.
TCY.nın 39 ve CMUY.nın 406 ve devamı maddeleri gereğince mahkum,
yargılama giderlerini ödemekle yükümlüdür. Usul Yasasının 408/2. maddesi
uyarınca, aynı suçtan müşterek fail olmak üzere mahküm olanlar, yargılama
giderlerinden zincirleme (müteselsil) biçimde sorumludurlar. Yargılama
giderlerinin kusur oranında tahsil edileceğine ilişkin yasalarda bir hüküm
bulunmamaktadır.
Sanığa yüklenen suç, taksirli suçlardan olup TCY.nın 64 ve 65.
maddelerinde belirtilen biçimde ve iştirak halinde işlenmesi olanaksızdır. Bu
nedenle yargılama giderlerinin sanıklardan, zincirleme biçimde tahsiline
karar verilemez. Sanıklar, bizzat yapılmasına neden oldukları yargılama
giderlerinden müstakilen, mağdurların raporlarının- ifadelerinin alınması,
kusur oranının saptanması için yapılan keşif ve bilirkişi ücreti gibi
sorumluluklarının tespiti için gereken ortak işlemler nedeniyle yapılan
giderlerden ise eşit olarak sorumludurlar. Şu hale göre; ayni suçun müşterek
faili olmayan birden çok kişinin ayni ilamda mahkumiyeti halinde yargılama
gideri, herbir sanığın kendisi için yapılan yargılama giderinin üzerine;
müşterek masraflardan hissesine düşen pay (1/2-1/3 vs. gibi) eklenmek
suretile bulunacak sorumlu olduğu miktarın herbirinden ayrı ayrı tahsili
gerekir.
İncelenen dosyada, otopsi, Adli Tıp Kurumu inceleme ücreti ile bir
kısım davetiye giderlerinin tahsiline karar verilmemesi aleyhe temyiz
olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Mağdurların dinlenmesi ve kati
raporlarının alınması için yapılan posta, Adli Tıp ve keşif masrafları her
iki sanık için yapılan ortak giderlerden olduğu, ilk karardan sonra sanık
Mehmet Uysal için yapılan iki davetiye gideri ile sanık Mustafa Gülşen için
yapılan bir davetiye ve posta masrafı ayni olduğundan, toplam yargılama
giderinin, sanıklardan ikiye bölünerek eşit miktarlarda ayrı ayrı tahsiline
karar verilmesi gerekmektedir. Bu nedenle direnme hükmü bozulmalıdır.
SONUÇ : Açıklanan nedenlerle, Yerel Mahkeme direnme hükmünün
tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, yeniden yargılama yapılmasını
gerektirmeyen bu hususun CMUY.nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak
düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, "yargılama giderinin sanıklardan kusurları
oranında tahsiline" ilişkin bölümün hüküm fıkrasından çıkartılarak,
"yargılama giderinin sanıklardan (yarı yarıya) eşit olarak tahsiline" karar
verilmek suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 19.12.1995 günü
oybirliğiyle karar verildi.
Birinci Başkanvekili 10.C.D.Bşk. 7.C.D.Bşk. 8.C.D.Bşk.
Mehmet UYGUN H.DOĞAN S.GENÇAY M.N.ÜNVER
5.C.D.Bşk. 9.C.D.Bşk. 6.C.D.Bşk. Y.KOCABAY
N.BENLİ D.TAVİL N.MUTİŞ
C.ÖZDİKİŞ A.SAYSEL E.ÇETİN V.SAVAŞ
M.KABAN G.KINIK G.DEMİRBİLEK N.APAYDIN
T.METEOĞLU Y.KALAY O.ŞİRİN M.MIHÇAK
Y.TURAN İ.YÜCEL O.KÖSEBALABAN A.İSAOĞLU
Z.ASLAN
|
