 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
9. HUKUK DAİRESİ
Y A R G I T A Y İ L A M I
ESAS NO : 1995/17712
KARAR NO : 1995/34485
MAHKEMESİ: İstanbul 4.İş Mahkemesi
TARİHİ : 16.3.1995
NO : 1066-134
DAVACI : Hatice Özköse (Şen) adına Avukat Cihat Uygur
DAVALI : Orient İthalat İhracaat ve Tic.A.Ş. adına Avukat Sevgi Koru
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı, yıllık ücretli izin parası ile ücret
alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir. Yerel mahkeme, davayı
reddetmiştir.
Hüküm süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş
olmakla dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
YARGITAY KARARI
1. Davacının dava konusu yaptığı ücret ve izin ücreti, alacaklarının
ödendiğinin davalı tarafından ödeme belgeleri ve ücretli izin defteri ile
kanıtlanması gerekir. Mahkemece bu konuda hiçbir araştırma yapılmadan anılan
isteklerin reddedilmesi doğru değildir.
2. 1475 sayılı yasanın 14. maddesi evlenen kadına evlendiği tarihten
itibaren bir yıl içerisinde hizmet akdini evlilik nedeniyle fesih hakkı
vermektedir. Davacının 1 yıllık süre dolmadan hizmet akdini evlilik sebebiyle
sona erdirdiği de çekişmesizdir. Mahkemenin kabul ettiği gibi evlilikten 9 ay
sonra akdin feshedilmiş olması davacının kötü niyetli oluşunun delili
sayılamaz. Davacının sırf kıdem tazminatı alabilmek için akdi feshettiğini
somut ve inandırıcı delillerle kanıtlanması gerekir. Davalı bu konuda yeterli
ve inandırıcı deliller sunamadığından davacının kıdem tazminat isteğinin de
kabulü gerekirken yazılı nedenlerle anılan istemlerin reddedilmesi de yasal
bulunmamıştır.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle
BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine
22.11.1995 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
E.A.Özkul E.Serim O.G.Çankaya E.Doğu B.Özkaya
(M)
KARŞI OY YAZISI
Kadın işçilerin evlenme nedeniyle işten ayrılmaları halinde kıdem
tazminatı alabilmelerine olanak tanıyan hüküm 29.7.1983 gün ve 2869 sayılı
kanunla getirilmiş olup, sözkonusu değişikliğin gerekçesinde; "Türk Medeni
Kanununun 159.ncu maddesi karının meslek ve sanatla uğraşmasını yasadaki
koşullarla kocanın iznine bağlamıştır. Koca, karısının çalışmasına rıza
göstermediği takdirde karının çalışması mümkün olamamaktadır. Böyle olunca
çalışması yasayla kocanın iznine bağlı olan bir işçi bu izni istihsal
edememesi nedeniyle işinden ayrılmak zorunda kalıyorsa emeğinin karşılığı
olan tazminat hakkını kendisine tanımanın gerekeceği düşünülmektedir... Bu
sistem M.K.nun 159.uncu maddesinin 1475 sayılı yasaya yansıtılmasından
ibarettir..." denilmektedir.
Görüldüğü gibi konu evlenen kadının kocası tarafından çalışmasına izin
verilmemesi halinde işten ayrılmak zorunda kaldığı takdirde geçmiş
hizmetlerinin karşılığını almasına yöneliktir. Evlenen bir kadın işçi, daha
iyi şartlarla iş bulduğu için eski işinden ayrılmış ise bu hükümden
yararlanması doğru olmaz. Aksini düşünmek M.K.nun 2. maddesindeki iyiniyet
kuralıyla bağdaşmaz. Bu olayda da davacı işyerinde üst düzey bir görevde
çalışmakta iken evlenmiş ve aradan epeyce bir süre geçtikten sonra yasanın bu
hükmüne dayanarak işinden ayrılmış ancak kısa bir süre sonra bir başka işe
girerek tekrar çalışmaya başlamıştır. Bu durum yasanın amacına uymaz.
Sözkonusu hükmün amacının uygun şekilde yorumlanması ve tatbiki gerekir.
Bu itibarla davacının kıdem tazminatı isteğinin reddine dair karar
doğrudur.
Çoğunluğun bu konuya yönelik görüşüne katılmıyorum. 22.11.1995
Üye
Engin Doğu
|
