 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
18. HUKUK DAİRESİ
ESAS KARAR
1995/12919 1996/1343
Y A R G I T A Y İ L A M I
Mahkemesi :Ankara 8.Sulh Hukuk Mahkemesi
Tarihi :20.4.1995
Nosu :1995/223-410
Davacı :Vural Olcay Vekili Av.Kurtuluş Çelebi
Davalı :Nedim Angın vs. Vekili Av.Kemal Keleş
Dava dilekçesinde Yönetici atanması istenilmiştir. Mahkemece davanın
reddi cihetine gidilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki
bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Kat Mülkiyeti Kanununun 34. maddesinin 2. fıkrası hükmünde
anagayrimenkulun 8 veya daha fazla bağımsız bölümü varsa yönetici atanması
zorunlu görülmüş olup, 8 bölümden az olan anagayrimenkullerde yönetici atanıp
atanmayacağı keyfiyeti bağımsız bölüm maliklerinin takdirine bırakılmıştır.
Bu takdirin hangi yönde olacağının belirlenmesi Kat Mülkiyeti Kanununun
toplantı ve karar nisabına ilişkin hükümlerinden hareketle kat maliklerinin
pay ve paydaş çoğunluğu ile saptanır. Olayımızda olduğu gibi eşit paylı 3
bağımsız bölümlü anagayrimenkulde iki bağımsız bölüm maliki yönetici atanması
ilkesinde birleştikleri takdirde kat malikleri kurulu iradesinin yönetici
atanması doğrultusunda olduğunun kabulü gerekir.
Diğer taraftan davacı anagayrimenkulün ortak yerlerinden bahçenin ve
kalorifer dairesinin bakımsız olduğunu, kömürün temin edilmediğini, elektrik
ve su paralarının ödenmediğini ileri sürerek bu işlemin yerine getirilmesi
için bir yöneticiye gereksinim duyulduğunu da ileri sürmüş bulunduğuna göre
mahkeme öncelikle bu yönde de müdahalesinin gerekli olup olmadığını, ve
alınacak önlemlerin yönetici atanmasını gerekli kılıp kılmadığını araştırmak
durumundadır.
Yukarıdaki iki husus dikkate alınıp inceleme ve araştırma yapıldıktan
sonra mahkemece anagayrimenkulün, kat mülkiyetinin esasını teşkil eden
birlikte oturmak ve ortak ihtiyaçları birlikte karşılamak ilkesinin
uygulanması bakımından bir yöneticinin atanması gerekip gerekmediğini takdir
etmeli ve bu yönde olumlu bir sonuca varıldığı takdirde de tarafların
yönetici atanmasında anlaşamamış olduklarını da gözönünde bulundurarak Kat
Mülkiyeti Kanununun 34. maddesinin 6. fıkrası hükmü uyarınca bir yönetici
atanması yoluna gitmelidir.
Kat Mülkiyeti Kanununun 34. maddesi 2. fıkrasındaki hükme dayanarak
anagayrimenkulde 8 bağımsız bölüm bulunmadığı için yönetici atanması zorunlu
olmadığı gerekçesine dayanılarak ve yalnız bu gerekçe ile davanın reddi doğru
görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı
şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde
olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.'nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA,
temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 8.2.1996 gününde
oybirliğiyle karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
Sait Rezaki M.A.Selçuk V.Canbilen A.Nazlıoğlu İ.N.Erdal
|
