 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
18.HUKUK DAİRESİ
ESAS KARAR
1994/8930 1994/11563
Y A R G I T A Y İ L A M I
Mahkemesi : Ankara 11. Sulh Hukuk Mahkemesi
Tarihi : 5.5.1994
Nosu : 1994/96-537
Davacı : Kuğulu İşhanı Vek.Av. Tevfik Gökseyitoğlu
Davalı : Turgut İlhan Vek.Av. Nedim Erkuş
Dava dilekçesinde itirazın iptali istenilmiştir. Mahkemece davanın
reddi cihetine gidilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki
bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
1-Kat Mülkiyeti Kanununun 20. maddesi hükmüne göre süresinde ödenmeyen
avans ve giderlere, ödenmesi gereken tarihten itibaren geciken günler için
aylık 10 hesabıyla gecikme tazminatı ödenmesi gerekir. Davalı Temmuz ve
Ağustos ayı aidatını 3.8.1993 ve 31.8.1993 tarihinde ödemiştir. Bu aidatın
aylık olarak ve avans olduğu için peşin ödenmesi esas olması keyfiyetine
ilaveten, davalının haberdar olmadığına dair herhangi bir savunması
bulunmayan 26.1.1993 tarihli kat malikleri kurulu kararında aidatın her ayın
5'ine kadar ödenmesi gereğine değinilmiş bulunduğuna göre, Temmuz ve Ağustos
aidatıyla ilgili olarak gecikme tazminatına hükmedilmesi gerektiğinin
düşünülmemesi,
2-Yönetim tarafından hazırlanan 24.1.1993 tarihli işletme projesi ve
onun uygulanmasına dair kararda, Kat Mülkiyeti Kanununun 20. maddesi
kapsamında bulunan SSK. primleri ve su borcu için tahakkuk etmiş bulunan
borcun Şubat-Mart ve Nisan aylarında üç taksitte ödenmesi öngörülmüştür. Ana
gayrimenkulün tüm gider ve borçları aidatla karşıladığından, birikmiş aidat
bulunmadığında, diğer bir deyimle ana ana gayrimenkulün kasasında para
olmadığında ödemelerin geciktiği ve bazı hallerde buna ceza ödenmesinin söz
konusu olduğu bilinen bir gerçektir. Bu nedenle bu paranın ödenmesi gerekip
gerekmediği, diğer kat maliklerinin taksitlerini ödeyip ödemedikleri
saptanmadan, mücerret ek iadat ödenmesinin kabul edilebilir bir talep
olmadığına dair bilirkişi beyanına dayanılarak bu konudaki istemin reddine
karar verilmesi doğru değildir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı
şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde
olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA,
temyiz peşin harçlarının istek halinde temyiz edenlere iadesine, 3.10.1994
gününde oybirliğiyle karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
Sait Rezaki S.Erçoklu V.Canbilen M.Tutar İ.N.Erdal
|
