 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Dokuzuncu Hukuk Dairesi
E. 1994/6815
K. 1994/11324
T. 12.9.1994
* LOJMANDA OTURMA HAKKININ TESBİTİ
* HİZMET TAHSİSLİ KONUTLAR
ÖZET: 2946 sayılı Kamu Konutları Kanununun 3. maddesinde, tahsis esasına göre
konutlar dört gruba ayrılmış olup aynı maddenin (d) bendinde de, hizmet
tahsisli konutların tanımı yapılmış ve 4. maddesinde ise, bu tür konutlarda
hizmetin devamı süresince oturulabileceği hükme bağlanmıştır.
Aynı Kanunun uygulanmasına ilişkin Yönetmeliğin 5. maddesinde de, hizmet
tahsisli konutlarda oturma koşulları gösterilmitir. Davacı ise, anılan
maddenin kapsamına giren personel olmadığından adı geçen konuttan
yararlanamaz.
(2946 s. KKK. m. 3)
Davacı, lojmanda oturmaya devam hakkının bulunduğunun tesbitine ve bu konudaki
sataşmanın önlenmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, istek gibi karar vermiştir.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya
incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı; davalıya ait işyerinde başşöför olarak görev yapmakta iken, 1985
yılında kendisine hizmet tahsisli olarak lojman tahsis edildiğini, davalının
beş yıllık oturma süresinin dolduğundan sözederek iki ay içinde lojmanı
boşaltmasını istediğini, bu isteğin mevzuata aykırı olduğunu ileri sürerek,
sataşmanın önlenmesini ve lojmanda oturmaya devam hakkının bulunduğunun
tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece; davacıya tahsis edilen lojmanın hizmet tahsisli olduğu, aynı
durumda bulunan bir kısım işçiler yönünden farklı işlemler yapıldığı
gerekçesiyle, davanın kabulüne karar verilmiştir.
2946 sayılı Kamu Konutları Kanunu'nun 3. maddesinde; tahsis esasına göre
konutlar dört gruba ayrılmış olup, bu maddenin (d) bendinde de hizmet
tahsisli konutlarının tanımı yapılmış ve 4. maddesinde de bu tür konutlarda
hizmetin devamı süresince oturulabileceği hükmü getirilmiştir. Sözkonusu
kanunun uygulanmasına ilişkin Yönetmeliğin 5. maddesinde, hizmet tahsisli
konutlarda oturma koşulları gösterilmiştir. Buna göre; hudut karakolu,
istasyon haberleşme, gözlem, araştırma, inşaat mahalli gibi meskür yerlerden
uzak, sosyal ve ekonomik zorlukları olan, ulaşım ve iskanın imkaları kısıtlı
yerlerde, normal çalışma saatleri ile sınırlandırılması kabil olmadan görev
başında bulundurulması gerekli olan personel ve koruma görevlisi, makam
şöförü, kapıcı ve kaloriferci gibi personele hizmet tahsisli konutlar tahsis
edilebilir. Davacı ise, anılan maddelerin kapsamına giren personel olmayıp
başşöför ünvanı ile çalışan bir işçi durumundadır. Böyle olunca hizmet
tahsisli konuttan yararlanması anılan Yasa ve Yönetmelik hükümlerine göre
mümkün değildir.
O halde, davanın reddine karar vermek gerekirken aksine bazı düşüncelerle
yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
S o n u ç : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenlerle
(BOZULMASINA), peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine,
12.9.1994 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
