 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Beşinci Hukuk Dairesi
E. 1994/4947
K. 1994/7947
T. 12.4.1994
* KAMULAŞTIRMADA MUNZAM ZARAR
* MUNZAM ZARARI TAZMİN KOŞULLARI
* MEVDUAT FAİZİ
* TEMERRÜT FAİZİ
ÖZET : Munzam zarara hükmedebilmek için, alacaklının, geç ödemeden doğan
zararını isbatlaması gerekir.
Sadece, mevduat faizi ile yasal temerrüt faizi arasındaki farkın, munzam zarar
olarak kabulü mümkün değildir.
(818 s. BK. m. 103, 105) (2942 s. Kamulaştırma K. m. 11)
Taraflar arasındaki kamulaştırmasız elatılan yer bedelinin tahsili davasından
dolayı yapılan yargılama sonunda; kamulaştırma değerinin artırılmasına dair
verilen hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davalı idare vekili yönünden verilen
dilekçe ile istenilmiş olmakla; dosyadaki belgeler okunup, iş anlaşıldıktan
sonra gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacıların temyiz itirazları yerinde değildir.
Davalı idarenin temyizine gelince:
Borçlar Kanununun 105. maddesi uyarınca alacaklının düçar olduğu zarar geçmiş
günler faizinden fazla olduğu takdirde borçlu kendisine hiçbir kusur isnat
edilemeyeceğini isbat etmedikçe bu zararı dahi tazmin etmekle mükelleftir.
Madde metninden de açıkça anlaşıldığı gibi, munzam zarara hükmedilebilmesi
için, öncelikle alacağın geç ödenmesinden doğan zararın isbatı gerekir.
Davacılar zararlarını isbat etmemişlerdir. Bilirkişi raporunda en yüksek
mevduat faizi miktarına göre hesap yapılmış ve mahkemecede bu rapora göre
tazminata hükmedilmiştir. Mahkemece hükmedilen davacıların isbat edilmiş bir
zarar değil, dolaylı yoldan en yüksek mevduat faizi ile yasal temerrüt faizi
arasındaki farkın munzam zarar olarak kabul edilmesi ve hükmedilmesi mümkün
değildir. Nitekim, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 23.2.1994 gün ve
1993/5-600 esas, 1994/80 karar sayılı kararı da bu doğrultudadır. Açıklanan
nedenle davanın reddi yerine kabulüne karar verilmesi,
Doğru görülmemiştir.
Davalı İdare vekilinin temyiz itirazları yerinde olduğundan hükmün açıklanan
nedenle HUMK.nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA) ve peşin alınan temyiz
harcının istenildiğinde ödeyene geri verilmesine, 12.4.1994 gününde
oybirliğiyle karar verildi.
|
