 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
Ceza Genel Kurulu
S A Y I
Esas Karar Tebliğname
1994/3-300 1994/315 3/27657
Y A R G I T A Y K A R A R I
Bozma kararı veren
Yargıtay Dairesi : 3. Ceza Dairesi
Mahkemesi : Karamanlı Sulh Ceza
Günü : 24.1.1994
Sayısı : 3-11
Davacı : K.H.
Sanık : Mustafa Saygın
Davaya Katılan : Tefenni Orman İşletme Şefliği
6831 Sayılı Orman Yasasına aykırı davranıştan sanık Mustafa Saygın'ın
6831 Sayılı Yasanın 91/1, TCK.nun 81/1 (takdiren 1/3 oranında) 647 Sayılı
Yasanın 4, TCK.nun 72. maddeleri gereğince sonuç olarak 1.700.000 lira ağır
para cezasıyla cezalandırılmasına, sanığın kabulü nazara alınarak 33.000 lira
tazminatın 30 yasal faiziyle ve 9490 lira ağaçlandırma giderinin sanıktan
alınıp müdahil idareye verilmesine, Yediemindeki orman emvali ile bıçkının
TCK.nun 36. maddesi gereğince zoralımına, satıldıkları anlaşılan nakil aracı
merkeplerin bedellerinin orman idaresi adına irat kaydına ilişkin Karamanlı
Sulh Ceza Mahkemesince verilen 22.3.1993 gün ve 1992/47-1993/35 sayılı hükmün
Yerel C.Savcısı tarafından temyizi üzerine dosyayı inceleyen 3. Ceza Dairesi
9.12.1993 gün ve 993/10076-16337 sayı ile;
"Yasanın 91/1 ve son maddeleri ile tayin olunan cezanın TCK.nun 81/1.
maddesiyle 1/6dan daha fazla artırılamayacağı gözetilmeden yazılı şekilde
fazla cezaya hükmolunması" isabetsizliğinden bozmuş, Yerel Mahkeme 24.1.1994
gün ve 1994/3-11 sayı ile;
"Tekerrür uygulaması sırasında sanığa verilen hapis cezasının kararda
yazılı olduğu üzere gerçekte 1/12 oranında yani 15 gün, para cezasının da
yine 1/12 oranında yani 15.000 lira artırıldığı, zuhulen yazılan 1/3 oranının
her zaman düzeltilmesi mümkün bir daktilo hatası olduğu" gerekçesiyle
direnmeye karar vermiştir.
Bu hükmün de Yargıtayca incelenmesi sanık tarafından süresinde
istenildiğinden dosya Yargıtay C.Başsavcılığının bozma istemli 4.11.1994
günlü tebliğnamesiyle Birinci Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca
okundu, gereği konuşulup düşünüldü.
CEZA GENEL KURULU KARARI
İncelenen dosyaya göre;
Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasındaki uyuşmazlık, sanığın sabit
kabul edilen eylemine ilişkin uygulamanın, yasaya uygun olup olmadığına
yöneliktir.
Yerel Mahkeme ilk hükmünde, sanığın Devlet Ormanından yapacak
nitelikli orman emvalini kesmek suçunu sabit görerek 6831 Sayılı Yasanın
91/1, TCK.nun 19 ve 6831 Sayılı Yasanın 91/son maddelerini uygulamak
suretiyle bulduğu 6 ay hapis ve 180.000 TL. ağır para cezasına, tekerrüre
esas sabıkası bulunması nedeniyle TCK.nun 81/1 maddesini uygulamak suretiyle
sanığın 6 ay 15 gün hapis ve 195.000 TL. ağır para cezası ile
cezalandırılmasına karar verilmiştir. Görüldüğü gibi, tatbik edilen yasa
maddelerinde herhangi bir yanlışlık söz konusu olmamakla beraber, TCK.nun
81/1. maddesi ile artırım yapılırken, temel cezaya artırma sonucu ilave
edilen hapis ve para cezası miktarları 1/12 oranında olduğu halde Yerel
Mahkeme, maddenin açık hükmü hilafına, takdiren 1/3 oranında tabirini
kullanmak suretiyle hüküm kurmuştur. Uyuşmazlık konusu da bu noktada ortaya
çıkmıştır.
Ancak, Yerel Mahkeme, direnme hükmünde, TCK.nun 81/1. Md. ile uygulama
yapılırken amaçlananın, sanığın temel cezasının 1/12 oranında arttırılması
olduğunu 1/3 oranının yazılmasının daktilo ile yazım hatasından
kaynaklandığını açıklamış, nitekim bu açıklama, incelenip denetlenen hükme
göre yerinde görüldüğünden, mahallinde her zaman düzeltilmesi mümkün olan ve
sonuca etkili olmayan yazım hatası, bozma nedeni sayılmamıştır.
Öte yandan, sanığa TCK.nun 62. maddesinin uygulanmamış olması
tebliğnamede bozma nedeni olarak ileri sürülmüş ise de; 6831 Sayılı Yasanın
91/1. maddesinde düzenlenen suç, yapacak emvalin kesilmesi ile tamamlanmış
olur. Suç zabıt varakası ve sanığın savunması ile, suça konu emvali
merkeplerine yükleyip suç mahallinden tarlaların bulunduğu yere kadar gelip
orada orman muhafaza memurlarınca kaçak orman emvali ile birlikte
yakalandığının anlaşılmasına göre, suçun teşebbüs aşamasında kaldığı
yönündeki tebliğnamede yeralan düşünceye iştirak edilmemiştir.
Bu itibarla, usul ve yasaya uygun bulunan direnme hükmünün onanmasına
karar verilmelidir.
SONUUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle sanığın temyiz itirazı
yerinde görülmediğinden reddiyle, usul ve yasaya uygun bulunan direnme
hükmünün ONANMASINA,28.11.1994 günü oybirliği ile karar verildi.
Birinci Başkanvekili 8.C.D.Bşk. 10.C.D.Bşk. 7.C.D.Bşk.
Mehmet UYGUN M. AKSOY H. DOĞAN S. GENÇAY
5.C.D.Bşk. 9.C.D.Bşk. 6.C.D.Bşk. K. BAŞAL
H. KOÇULU D. TAVİL N. MUTİŞ
M.V. BENLİ H. ÖĞÜTÇÜ A.R.COŞKUNTÜRK G.DEMİRBİLEK
Y. KALAY N. OK H. CEVHEROĞLU Ş. EROL
M.F. İNAN M. AYDIN
|
