 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Dokuzuncu Ceza Dairesi
E. 1994/2602
K. 1994/2951
T. 27.5.1994
* 466 SAYILI KANUN GEREĞİNCE TAZMİNAT İSTEĞİNDE BULUNMAK
ÖZET : Genel olarak beraat kararının irdelenmesine olanak bulunmadığına dair
İçtihadı Birleştirme Kararı ile beraatin gerekçesi ne olursa olsun tazminata
hükmedileceğine ilişkin Yargıtay Genel Kurulu Kararı karşısında gerekli
inceleme yapılarak sonucuna göre tazminat miktarının tayin ve takdiri
gerekir.
(466 s. KDYTK. m. 1) (YİBK., 2.5.1977 gün ve 1/1 s.) (YCGK. Kararı-6.11.1989
gün ve 1989/9-277/334 s.)
Haksız olarak tutuklu kaldığı günler için 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
isteğinde bulunan Hüseyin'in, bu isteğinin reddine dair, (Üsküdar Ağır Ceza
Mahkemesi)nden verilen 14.6.1993 gün ve 1992/146 esas, 1993/154 sayılı
kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmiş
olduğundan, dava evrakı C. Başsavcılığı'ndan tebliğname ile Daireye
gönderilmekle incelenerek, gereği düşünüldü:
Genel olarak beraat kararı gerekçesinin irdelenmesine olanak bulunmadığına
dair, 2.5.1977 gün ve 1-1 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı ile beraatin
gerekçesi ne olursa olsun tazminata hükmedileceğine ilişkin 6.11.1989 gün ve
277-334 sayılı Yargıtay Genel Kurulu Kararı karşısında, gerekli inceleme
yapılarak sonucuna göre tazminat miktarının tayin ve takdiri gerekirken
davacının kendi ikrarıyla tutuklanmasına sebebiyet verdiği ve eylemin
bilahare suç olmaktan çıkartılması nedeniyle beraatine hükmolunduğu
gerekçeleriyle davanın reddine karar verilmesi,
Kanuna aykırı ve davacı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde
görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak
(BOZULMASINA), 27.5.1994 gününde oybirliği ile karar verildi.
|
