 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
19. HUKUK DAİRESİ
B A Ş K A N L I Ğ I
Esas Karar
1994/2254 1994/11043
Y A R G I T A Y İ L A M I
Mahkemesi:Kastamonu Asliye Hukuk Mahkemesi
Tarihi :7.10.1993
Nosu :236-418
Davacı :Ramis Demir vs. vek.Av.Halit Aslan
Davalı :1-Sosyal Hizmetler Genel Müdürlüğü vek.Av.Selahattin Erol
2-Maliye Hazinesi vekilleri Av.Ayla Kaya 3-Mustafa Kekeç
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda
ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen
hükmün süresi içinde davacılar vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya
incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
K A R A R
Davacılar vekili, davacıların murisi tarafından açılan ilk davada
fazlaya ilişkin hakların saklı tutulduğunu, ilk dava sonucu verilen kararın
Yargıtay onaması ile kesinleştiğini, ilk davada hesaplanan destekten yoksun
kalma tazminatının 14.525.456 TL.lık bölümünün bakiye kaldığını belirterek,
29.8.1988'den itibaren yasal faiz ile birlikte bu miktarın davalılardan
müştereken ve müteselsilen mirasçı davacılar adına tahsiline karar
verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalılar, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, destekten yoksun kalma tazminatının ölen çocuğun ana
babasınca talep edilebilceği, ek davayı açanların ise dede vesair akrabalar
olmaları ile destekten yoksun kalma tazminatı talep edemiyecekleri, bu hakkın
kendilerine miras yolu ile de geçmiyeceği gerekçeleri ile davanın reddine
karar verilmiştir.
Karar, davacılar vekilince temyiz edilmiştir.
İlk dava, ölenin annesi Safiye tarafından fazlaya ilişkin talep hakkı
saklı tutularak 3.000.000 TL. destekten yoksun kalma tazminatı talebi ile
açılmış, mahkemece taleple bağlı kalınarak bu miktarın aynen kabulüne karar
verilmiş, karar Yargıtay onaması ile kesinleşmiş, bu arada davacı Safiye'nin
ölümü ile bakiye talebe ilişkin iş bu ek dava Safiye mirasçıları tarafından
açılmıştır. Bütün bunlardan davanın, ölenin desteğinden yoksun kalındığına
değil, ölenin desteğinden yoksun kalan annenin hak ettiği destekten yoksunluk
tazminatının bakiyesinin miras yolu ile mirasçılarına intikal edeceği
iddiasına dayandırılmakta olduğu açıkça anlaşılmaktadır.
Desteğin çalışma süresi (bakım gücü süresi) ile destekten yoksun
kalanın bakıma ihtiyaç duyduğu süre mukayese edilerek, hangisi daha erken
sona erecekse, zararın hesaplanmasında o süre esas alınır. Bu sürelerin
ihtimali olarak belirlenmesi gerekmekte ise de, destekten yoksun kalanın
bakıma ihtiyaç duyduğu sürenin eylemli olarak ve kesin şekilde belirlenmesi
halinin gözardı edilmesi düşünülemez. Bu nedenlerledir ki, destekten yoksun
kalan murisin ölümü halinde gerçek tazminat miktarının hesabında bu eylemli
durumun, yani destekten yoksun kalanın ölüm tarihinin esas alınması gerekir.
Bunun sonucunda hesaplanacak miktardan ilk dava ile hükmolunan ve taraflar
arasında kesin hüküm oluşturmasıyla irdelenmesi mümkün olmayacak miktarın
tenziliyle arta kalan bir miktar bulunduğunda, mirasçılara bunu talep
hakkının miras yolu ile geçeceğinin kabulü gerekir.
Davacıların talebi buna göre değerlendirildiğinde, destekten yoksun
kalan murisin ölüm tarihine kadar hak ettiği destekten yoksun kalma tazminatı
miktarının, ilk dava ile hükmolunan ve tarafları arasında kesin hüküm teşkil
eden miktardan fazla olmamasıyla, davacı mirasçılara miras yolu ile intikal
eden bakiye bir tazminat hakkı mevcut bulunmadığı nedeniyle ve sonucu itibarı
ile doğru olan kararın onanması gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda yazılı nedenle kararın ONANMASINA, aşağıda yazılı onama
harcının temyiz edenlerden alınmasına 16.11.1994 gününde oybirliğiyle karar
verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
Cengiz Kostakoğlu Y.M.Günel K.Acar C.Koçak K.O.Şengün
Lira
60.000 O.H.
10.000 P.H.
50.000 Kalan
|
