 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Dokuzuncu Ceza Dairesi
E. 1994/2180
K. 1994/3159
T. 3.6.1994
* YURTDIŞINDA İŞ BULMAK BAHANESİYLE PARA ALMAK
ÖZET : Sanıkların müştekileri Rusya'ya işçi olarak göndermek amacıyla bizzat
pasaport çıkartmak, vize yaptırmak, işverenle muhabere yapmak, mukavele
imzalatmak gibi 1475 sayılı Kanunun 85. maddesinde yasaklanan faaliyetlerde
bulunmaksızın müştekilerin hulus ve saffetlerinden yararlanarak haksız
menfaat sağlamak amacıyla Rusya'ya işçi olarak götüreceklerini vadederek
300.000'er lira paralarını almaktan ibaret eylemleri TCK.nun 504/4. maddesine
mümas ve yargılama görevi Ağır Ceza Mahkemesine aittir.
(765 s. TCK. m. 504/4) (1475 s. İş K. m. 85, 105/2)
1475 sayılı İş Kanununa muhalefetten sanıklar Adem ve Fikri'nin yapılan
yargılamaları sonunda; mahkumiyetlerine dair, (Niksar Asliye Ceza
Mahkemesi)nden verilen 24.5.1993 gün ve 1989/248 esas, 1993/160 karar sayılı
hükmün Yargıtay'ca incelenmesi sanıklar tarafından istenilmiş olduğundan,
dava evrakı C. Başsavcılığı'ndan tebliğname ile Daireye gönderilmekle
incelenerek, gereği düşünüldü:
1475 sayılı Kanunun 85. maddesi, bazı istisnalar dışında, işçilere iş ve
işlere işçi bulmak için, kazanç amacıyle olsun veya olmasın faailiyet
gösterilmesini, çalışılmasını veya bu maksatta büro açılmasını yasaklamış,
105. maddesinin 2. fıkrası ise, çalışma ve faaliyetin dış ülkelere işçi
göndermek amacıyle yapıldığının tesbiti halinde verilecek cezayı
belirlemiştir.
Görüldüğü gibi, sanıklara isnat edilen 1475 sayılı Kanuna muhalefet suçunun
oluşabilmesi için, dış ülklere işçi göndermek amaciyle faaliyet
gösterdiklerinin, çalışmalar yaptıklarının veya bu maksatta özel büro
açtıklarınıntesbit edilmesi gerekir.
Somut olayda, büro açtıkları yolunda herhangi bir iddia ve delil bulunmayan
sanıkların, müştekilerden kendilerini Rusya'ya işçi olarak göndermek
vaadiyle, düzenledikleri senet karşılığında 300.000'er lira miktarında
paralarını ve ayrıca pasaportlarını alarak, uzun süre oyaladıkları ve
vaadlerini yerine getirmedikleri için de müştekilerin şikayetleri üzerine
haklarında kamu davası açıldığı anlaşılmaktadır.
Dosya arasında, sanıkların müştekileri dış ülkelere işçi olarak göndermek
amacıyla, bizzat pasaportlarını çıkartmak, vize yaptırmak, işverenle muhabere
yapmak, mukavele imzalatmak ve benzeri çalışmalar yaptıkları ve faaliyetlerde
bulunduklarını gösterir delil bulunmamaktadır.
Bu sebeplerle sanıkların, dış ülkelerde iş bulmak gibi bir düşünceden ziyade
müştekilerin hulus ve saffetlerinden yararlanarak haksız menfaat sağlamak
amacıyla yurtdışına işçi olarak götüreceklerini vadederek 300.000'er lira
paralarını almaktan ibaret kaldığı iddia olunan eylemlerinin, suç tarihi
gözetilerek 29.11.1990 tarihinde yürürlüğe giren 3679 sayılı Kanunla değişik
TCK.nun 504/4. maddesine mümas ve yargılama görevinin üst dereceli Ağır Ceza
Mahkemesine ait olduğu gözetilmeden, davaya Asliye Ceza Mahkemesinde devamla
yazılı şekilde hüküm tesisi,
Kanuna aykırı ve sanıkların temyiz itirazları öncelikle bu itibarla yerinde
görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeksizin hükmün bu sebepden dolayı
sonuçta istem gibi (BOZULMASINA), 3.6.1994 gününde oybirliği ile karar
verildi.
|
