 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Dokuzuncu Ceza Dairesi
E. 1994/13501
K. 1995/318
T. 23.1.1995
* 466 SAYILI KANUNA GÖRE TAZMİNAT İSTEMİ
(Başvuru süresi)
ÖZET: 466 sayılı Kanunun 2. maddesinde öngörülen süre, beraat kararının
kesinleştiğinin sanığa tebliğinden itibaren başlar. Beraate ilişkin kararın
sanığın ve vekilinin yüzlerine karşı tefhim edilmesi veya yokluklarında
verilmesi bu durumu etkilemez.
(466 s. KDYTK. m. 2)
Haksız olarak tutuklu kaldığı günler için 466 sayılı Kanun gereğince tazminat
isteğinde bulunan Halil'in, bu isteğinin kısmen kabulüne, kısmen reddine
dair, (Ankara Altıncı Ağır Ceza Mahkemesi)' nden verilen 22.12.1993 gün ve
1993/172 esas, 1993/207 karar sayılı hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davacı
vekili ile davalı vekili tarafından istenilmiş olduğundan; dava evrakı C.
Başsavcılığı'ndan tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek, gereği
düşünüldü:
Yerinde görülmeyen sair itirazların reddine. Ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 28.11.1988 gün ve 1988/ 9-447-502 sayılı
kararında da belirtildiği üzere, beraate ilişkin kararın ister sanığın,
isterse vekilinin yüzlerine karşı tefhim edilsin veya isterse yokluklarında
verilsin, 466 sayılı Kanunun 2. maddesinde önğörülen sürenin, beraat
kararının kesinleştiğinin, sanığa tebliğinden itibaren başlıyacağı
gözetilmeden, davacının Ankara Sıkıyönetim Komutanlığı Askeri Mahkemesi'nin
1980/1094-33 sayılı dava dosyası nedeniyle gözaltında ve tutuklulukta
geçirdiği günlere ilişkin tazminat isteğinin yazılı şekilde reddine karar
verilmesi,
Kanuna aykırı ve davacı vekili ile davalı vekilinin temyiz itirazları bu
itibarla yeride görülmüş olduğundan, hükmün bu sebepden dolayı istem gibi
(BOZULMASINA), 23.1.1995 gününde oybirliği ile karar verildi.
|
