 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Dokuzuncu Hukuk Dairesi
E. 1994/13192
K. 1994/17177
T. 5.12.1994
* İŞ AKTİ
* HAKLI FESİH
* İHBAR VE KIDEM TAZMİNATI
ÖZET: Banka müfettişi tarafından hazırlanan soruşturma evraklarına ve
bilirkişi raporundaki açıklamalara göre; davacının, bankada görevli
Mualla'nın bulunmadığı sırada üçüncü kişilere karşılıksız provizyon verdiği
ve bu nedenle işverenin güvenini sarsıcı davranışlarda bulunduğu
anlaşılmıştır. Bu durum, İş Kanununun 17/II. maddesi çevresinde haklı fesih
sebebi olduğundan davacının ihbar ve kıdem tazminatı isteklerinin reddine
karar verilmelidir.
(1475 s. İş K. m. 17/II)
Davacı, ihbar ve kıdem tazminatı, fazla mesai ve yıllık ücretli izin
parası,hafta ve genel tatil gündelikleri ile ücret alacağının ödetilmesine
karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya
incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni
gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan
temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dosyadaki bilgi ve belgelere ve özellikle banka müfettişi tarafından
hazırlanan soruşturma evraklarına ve bilirkişilerce düzenlenen rapordaki
açıklamalara göre; davacının bankada görevli Mualla'nın bulunmadığı sırada
üçüncü kişilere karşılıksız provizyon verdiği ve böylece bankacılık
işlemlerine aykırı biçimde işverenin güvenini sarsıcı davranışlarda bulunduğu
anlaşılmaktadır. Her ne kadar bu işlemlerden zarar doğmadığı ileri sürülmüş
ise de bu durum İş Kanununun 17/II. maddesi çerçevesinde oluşan haklı fesih
nedenini ortadan kaldırmaz. Böyle olunca, ihbar ve kıdem tazminatı
isteklerinin reddine karar verilmesi gerekirken yanlış değerlendirme ile
yazılı şekilde hüküm kurulması isabetsiz olup, bozmayı gerektirmiştir.
S o n u ç : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle (BOZULMASINA),
peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 5.12.1994
gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
