 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
20.HUKUK DAİRESİ
Esas: Karar:
1994
1007 1680
Y A R G I T A Y İ L A M I
MAHKEMESİ : Yapraklı Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 29.09.1992
NOSU : 1991/55-1992/105
DAVACI : Hazine
DAVALI : İbrahim Balta
KATILAN DAVACI : Orman Yönetimi
Taraflar arasındaki kadastro tesbitine itiraz davasının yapılan
duruşması sonunda; davanın reddi yolunda kurulan hükmün Yargıtayca
incelenmesi davacı Yönetimler tarafından istenilmekle, süresinde olduğu
anlaşılan temyiz dilekçesinin kabülüne karar verildikten sonra, dosya
içindeki tüm belgeler incelenerek, gereği düşünüldü:
- K A R A R -
Davacı Hazine, dava konusu taşınmazın devlet ormanı olduğunu; ancak,
davalının elatarak, tecavüz ettiğini bildirerek, müdahalesinin meni ile
yapının kalini istemiştir. Davalı ise, taşınmazın kadim yayla olduğunu
savunmuştur. Dosya içeriği ve delillere göre, dava konusu taşınmazın orman
sayılan yerlerden olduğu saptanmıştır. Tanık anlatımları, yerel bilirkişi
açıklaması ve orman bilirkişisi raporuna göre de bu yerin orman içerisinde
yaylak olarak kullanıldığı bildirilmiş, davalı dahi kadim yayla olduğunu
kabul etmiştir. Yaylalar, kamu malı olup, bir tahsis belgesine dayanılarak
veya öncesi bilinmeyen süreden beri bir veya bir kaç köy veya kent halkının
birlikte yılın belli bir döneminde hayvanları için otundan ve suyundan
yararlandığı yüksek yerler olarak tanımlanmıştır. Orman Yasasının 20, 21 ve
22. maddeleri ile yaylaların hukuksal düzenlemelerini yapan Arazi
Kanunnamesinin 101. maddesi birlikte gözetildiğinde, bu gibi yerler üzerine
ilgilisine mülkiyet sağlayabilecek, sabit mahiyette ve devamlılık arzeden
yapıların yapılmasına engel teşkil eder. Dosyada yeralan inşaat mühendisi
bilirkişinin ek raporunda, binanın kalıcı mahiyette olduğu belirlenmiştir.
Yayla yerlerinde, konumu itibarı ile insanların barınmasın için dam,
hayvanların barınması için geçici nitelikte ağıl ve koru gibi yerlerin
yapılması töre gereğidir.
Ancak, yapılacak bu yapıların Medeni Yasanın 654. maddesinde tanımı
yapılan baraka ve kulübe gibi hafif, devamlılık arzetmeyen, yerleşme amacı
taşımayan, geçici nitelikte olması gerekir. Bunun da, taşınmazın konumu
gözetildiğinde, Orman Yasasının 22. maddesi gereğince, Bakanlığın iznine tabi
tutulması gerekir. Yukarıda açıklanan hafif mahiyette olmayan ve sahibine
mülkiyet hakkı sağlayacak biçimde ve yerleşmek amacına yönelik kalıcı
nitelikte bina yapılmasına yasal olanak yoktur.
Dosya kapsamına göre, taşınmazın esasen orman sayılan yerlerden olduğu
belirlendiğine göre; ne geçiçi, ne kalıcı bina yapılamayacağı gibi, orman
içinde yayla olarak yararlanılan bir yer olarak da yine açıklanan nedenlerle
kalıcı ve yerleşim amacı taşıyan bina yapılamaz. Değinilen yönler gözetilip,
davanın kabulüne karar vermek gerekirken, aksine düşüncelerle yazılı şekilde
hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle; Hazine ve Orman Yönetiminin
temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan temyiz
harcının istek halinde Orman Yönetimine iadesine, 18.02.1994 günü oybirliği
ile karar verildi.
Başkan Üye Üye üye Üye
F.Atbaşoğlu M.Y.Aygün G.Nazlıoğlu O.C.Yüksel A.Ertürk
|
