 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
18.HUKUK DAİRESİ
ESAS KARAR
1993/9465 1993/11605
Y A R G I T A Y İ L A M I
Mahkemesi :Ankara 12.Sulh Hukuk Hakimliği
Tarihi :15.6.1993
Nosu :1992/881-1993/663
Davacı :Leyla Karaoğlu Vekili Av.Mehmet Bulgurcu
Davalı :Şaban Parlak vs. Vekili Avb. Nurdan Ataman
D.Davalı :Mikdat Ilgan vs.
Dava dilekçesinde kat malikleri kurulundan alınan kararın iptali ve
müdahalenin meni istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulü cihetine gidilmiş,
hüküm davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki
bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü
Davada aptarmanın ortak yerlerinden olan arsa boşluğunun otopark
olarak kullanılmasına ilişkin kat malikleri kurulunun aldığı kararın
iptali ve bu suretle vaki müdahalenin önlenmesi istenmektedir.
Kat Mülkiyeti Kanununun 42. maddesi hükmüne göre kat malikleri ana
gayrimenkulün ortak yerlerinden elde edilecek faydanın çoğaltılmasına
yarayacak yenilik ve ilaveler kat maliklerinin sayı ve arsa payı çoğunluğu
ile verecekleri karar ile yapılabilir. Ancak Yargıtay'ın yerleşmiş
uygulamalarına göre bu ortak yerin özel amaca tahsis edilmiş yerlerden
olmaması gerekir.
Mahkemece yapılan keşif ve bilirkişi incelemesine göre ana
gayrimenkulün mimari projesinde dava konusu otopark yapılmak istenen yer açık
alan olarak görünmekte diğer bir deyimle çim saha yada bahçe olarak özel bir
tahsise konu bulunmamaktadır. Bilirkişi bu esastan haraketle ve Kat Mülkiyeti
Kanununun 42. maddesini gözönünde bulundurarak davacıyı rahatsız etmeyecek
şekilde otopark yapılmasının mümkün olduğunu belirtmiş ve krokisinde de
göstermiştir.
Bu durumda mahkemece yapılacak iş, özel tahsisli bulunmayan açık
alanın Kat Mülkiyeti Kanununun 42. maddesi uyarınca (Kat Maliklerinin oy
birliğini gerektirmeksizin) otopark olarak kullanabileceği kabul edilerek
buna ilişkin kat malikleri kurulunun yasal gereklere (toplantıya çağrı ve
karar nisabı bakımından) uygun olup olmadığını belirlemek ve bu uygunluk
mevcut ise davalının zemin de bulunan bağımsız bölümünde rahatsızlık tevlit
etmeyecek biçimde bir kullanımı belirlemek ve buna göre hüküm tesis etmektir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı
şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde
olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA,
temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 27.10.1993
gününde oybirliğiyle karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
Sait Rezaki S.Erçoklu V.Canbilen M.Tutar A.Nazlıoğlu
|
