 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
Ceza Genel Kurulu
S A Y I
Esas Karar İtirazname
1993/9-344 1994/18 20992
Y A R G I T A Y İ L A M I
Bozma kararını veren
Yargıtay Dairesi : 9.Ceza Dairesi
Mahkemesi : İzmir 2. Asliye Ceza Mahkemesi
Günü : 25.12.1992
Sayısı : 688-1370
Davacı : K.H.
Sanık : Süleyman Kılınç
Davaya Katılan : Maliye ve Gümrük Bakanlığı vekili Av. Nihal Gürün
Vergi kaçakçılığına teşebbüs suçundan sanık, Süleyman Kılınç'ın 213
Sayılı Yasanın 358,360,2918 Sayılı Yasanın 119. maddeleri gereğince
12.015.000 lira ağır para cezası ile cezalandırılmasına, bir ay süre ile
meslek, sanat ve ticaret icrasından mahrumiyetine ve sürücü belgesinin on gün
süre ile geçici olarak geri alınmasına ilişkin İzmir 2. Asliye Ceza
Mahkemesince verilen 25.12.1992 gün, 688/1370 sayılı hükmün sanık vekili
tarafından temyizi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay 9.Ceza Dairesi
30.11.1993 gün 2889/5151 sayı ile; "sürücü belgesinin geri alınmasına karar
verilemeyeceği" karşı oyu ile ve oyçokluğuyla hükmün onanmasına karar
vermiştir.
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı 13.12.1993 gün 20992 sayı ile, "Vergi
Usul yasasında gösterilen ticaret, sanat ve meslekten men'e ilişkin feri
cezanın uygulanmış olması nedeniyle aynı yasanın 340. maddesi gereğince
ayrıca 2918 Sayılı Yasanın 119. maddesi uygulanamaz." gerekçesiyle itiraz
ederek Özel Daire Onama kararının kaldırılarak hükmün bozulmasını talep
etmiştir.
Dosya Birinci Başkanlığa gönderilmekle Ceza Genel Kurulunca okundu,
gereği konuşulup düşünüldü.
CEZA GENEL KURULU KARARI
Sevek irsaliyesi kesmeyen sanığın, VErgi Usul Yasasının 360. maddesi
gereğince cezalandırılmasına karar verilen olayda; Özel Daire ile Yargıtay
Cumhuriyet Başsavcılığı arasında oluş ve sübutta bir uyuşmazlık
bulunmamaktadır. Çözümlenecek sorun VErgi Usul Yasasının 360. maddesinin
uygulandığı hallerde, sanık hakkında 2918 Sayılı Karayolları Trafik Yasasının
119/2. maddesi gereğince sanığın sürücü belgesinin geçici olarak geri alınıp
alınamayacağına ilişkindir.
213 Sayılı Vergi Usul Yasasının Ceza Hükümlerini düzenleyen 4. kitabı
üç kısma ayrılmıştır. Birinci kısımda "Genel esaslar," İkinci kısımda "VErgi
Cezaları", Üçüncü kısımda "Vergi cezasının kesilmesi, ödenmesi ve kalkması"
incelenmiş, Vergi cezaları da dört bölüme ayrılmıştır. Birinci bölümde
"kaçakçılık", İkinci bölümde "Ağır kusur ve kusur cezaları" Üçüncü bölümde
"Usulsüzlük cezaları" Dördüncü Bölümde ise "Ceza Mahkemelerince Yargılanacak
Suçlar ve Cezaları" düzenlenmiştir
Yasanın 340. maddesinde yer alan "Bu kanunda yazılı kaçakçılık, ağır
kusur, kusur ve usulsüzlük cezaları ile Türk Ceza Kanunda ve diğer kanunlarda
yazılı cezalar; içtima ve tekerrür hükümleri bakımından birleştirilemez"
hükmü, Vergi cezalarının yukarıda açıklanan ilk üç bölümü ile yeni idarece
verilecek cezalarla ilgili olup, idari cezalarla mahkemelerce hükmolunacak
cezaların içtima ettirilemeyeceği ve tekerrüre esas alınamayacağına
ilişkindir. Bu hükmün, Dördüncü bölümde yer alan Yasanın 357 ve devamı
maddelerinde düzenlenen, mahkemelerce hükmolunacak cezalarla bir ilgisi
bulunmamaktadır. Bu nedenle VUY.nın 340. maddesi, bu yasaya aykırı davranmak
suçundan açılan davalarda 2918 Sayılı Yasanın 119/2. maddesinin uygulanmasına
engel teşkil etmemektedir.
Öte yandan, VUY.nın 360. maddesinde düzenlenen suç, bir cürümdür.
Karayolları Trafik Yasasının 119/2. maddesi ise cürümlerde, sürücü belgesinin
geçici olarak geri alınabileceğini hükme bağlamıştır. Bu hükmün "Vergi Usul
yasasına aykırı davranmak" suçlarında uygulanmaması, cürümler arasında farklı
uygulamalara yol açacaktır. Ceza Yasası ve diğer yasalarda yazılı cürümlerin
işlenmesi halinde sanığın sürücü belgesi geri alındığı halde, VErgi Usul
yasasına muhalefet halinde sürücü belgesinin geri alınmamasının izahı mümkün
değildir. Ayrıca VUY.nın 360. maddesinde yer alan "Meslekten men cezası" da,
konu ve mahiyetlerinin farklı olması nedeniyle sürücü belgesinin geri
alınmasına engel bir hüküm değildir.
Bu itibarla, VUY.nın 360. maddesi gereğince sanığın cezalandırılmasına
karar verilen olayda, sanık hakkında ayrıca 2918 Sayılı Yasanın 119/2.
maddesinin uygulanmasında bir isabetsizlik bulunmadığından, itirazın reddine
karar verilmelidir.
Çoğunluk görüşüne katılmayan kurul üyeleri, "Haklı nedenlere dayanan
itirazın kabulu" gerektiği düşüncesiyle karşı oy kullanmışlardır
SONUÇ : Açıklanan nedenlerle, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı
itirazının REDDİNE, 31.1.1994 günü oyçokluğuyla karar verildi.
Birinci Başkanvekili 8.C.D.Bşk. 1.C.D.Bşk. 10.C.D.Bşk.
Mehmet Uygun M.Aksoy T.Güven H.Doğan
4.C.D.Bşk. 3.C.D.Bşk. 9.C.D.Bşk. M.Onan
S.Selçuk S.N.Deda D.Tavil
C.Özdikiş K.Başal C.Yılmaz A.Sevgili
A.Saysel M.Ertuğrul M.Kaban İ.Kılınç
T. Üneri M.S.Aslan H.Öğütçü T.Meteoğlu
N.Ok T.Demirtaş E.I. Koçhisarlıoğlu M.F.İnan
S.Erkan
|
