 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Dokuzuncu Ceza Dairesi
E. 1993/6
K. 1993/94
T. 20.1.1993
* TESCİL OLUNAN CEZANIN İNFAZI
* ONSEKİZ YAŞINDAN KÜÇÜKLERİN PARA CEZALARINA 3787 SAYILI KANUNUN
UYGULANMASI
ÖZET : Sanık Ender'in TCK.nun 491/4-son, 522, 461, 55/3. maddeleri uyarınca
mahkum olduğu 2 ay 20 günlük hapis cezası 19.800.- TL. ağır para cezasına
çevrilerek ertelendiği, başka bir suçtan hüküm giymesiyle bu cezasının da
TCK.nun 95/2. maddesine göre infazına karar verildiği anlaşıldığından; 647
sayılı Yasanın 5. maddesi gereği hapse çevrilemeyen ve 100.000 TL.yı aşmayan
bu cezanın 3787 sayılı Yasanın 12/2. maddesine göre tahsiline olanak yoktur.
(765 s. TCK. m. 95/2, 491/4-son, 461, 522, 55/3)(647 s. CİK. m. 4,
5/6-son)(3787 s. MAK. m. 12/2)
Silahlı çetenin sair efradı olmak, silahlı çete mensuplarına yardım
suçlarından sanık Ender'in cezalandırılmasına dair, (İzmir Devlet
GüvenlikMahkemesi)nin 28.5.1992 gün ve 1991/104-1992/30 sayılı kararı ile
İzmir Beşinci Asliye Ceza Mahkemesince sanığa daha önce verilip kesinleşen
28.12.1988 gün ve 1988/791-1047 sayılı kararına konu 1 yıl, 5 ay, 23 gün
hapis ve 19.800 lira ağır para cezasının TCK. nun 95/2. maddesi uyarınca
infazına mütedair kararda bahsi geçen para cezasının 3787 sayılı Kanunun 12.
maddesi uyarınca infazıyla ilgili Cumhuriyet Savcısının talebinin kabulüne ve
tahsilinden vazgeçilmesine ilişkin İzmir Beşinci Asliye Ceza Mahkemesi'nin
15.7.1992 gün ve 1992/207 Müt. sayılı kararın,
3787 sayılı Bazı Kamu Alacaklarının Tahsilatının Hızlandırılması ve Matrah
Arttırımı Hakkındaki Kanunun 12. maddesinin ikinci fıkrası hükmü
muvacehesinde anılan para cezasının mezkur kanun kapsamından olmadığı
gözetilmeden yazılı olduğu şekilde karar ittihazında isabet görülmediğinden
bahisle CMUK.nun 343. maddesi gereğince bozulması lüzumu Yüksek Adalet
Bakanlığı'nın 29.12.1992 gün ve 51610 sayılı yazılı emrine atfen C.
Başsavcılığı'nın 5.1.1993 gün ve Y.E. 1134-105137 sayılı tebliğnamesi ile
Daireye ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla incelendi:
3787 sayılı Bazı Kamu Alacaklarının Tahsilatının Hızlandırılması ve Matrah
Artırımı Hakkında Kanunun 12. maddesinin 2. fıkrası, bu kanunun yürürlüğe
girdiği 3 Nisan 1992 itibariyle ödenmesi gerektiği halde ödenmemiş bulunan ve
6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsili Usulü Hakkında Kanun kapsamına giren
ve miktarı 200.000 lirayı aşmayan trafik para cezaları ile miktarı 100.000
lirayı aşmayan diğer para cezalarının (1615 sayılı Kanun uyarınca tahsili
gereken para cezaları hariç) tahsilinden vazgeçilir hükmünü,
647 sayılı Kanunun 5. maddesinin 6. fıkrasının 2. cümlesi; "Haklarında Türk
Ceza Kanununun 54 ve 55. maddeleri ile 2253 sayılı Çocuk Mahkemelerinin
Kuruluşu, Görev ve Yargılama Usulleri Hakkında 12. maddesi uygulanmak
suretiyle hüküm giyenlerin para cezaları kısa süreli hürriyeti bağlayıcı
cezadan çevrilmiş olsa bile hapse çevrilemez. Bu takdirde maddenin son
fıkrası hükümleri uygulanır" hükmünü, son fıkrası ise "çektirilen hapis
süresi para cezasını tamamiyle karşılamamış olursa geri kalan paranın tahsili
için ilam Cumhuriyet Savcılığınca mahallin en büyük mal memurluğuna verilir
ve Mal Memurluğunca, Amme Alacaklarının Tahsili Usulü Hakkındaki Kanuna göre
infaz edilir hükmünü taşımaktadır.
Her ne kadar 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 1.
maddesinin 2. fıkrasında, Türk Ceza Kanununun para cezalarının tahsil şekli
ve hapse tahvili hakkında hükümler mahfuzdur, şeklinde bir düzenleme söz
konusuysa da aynı kanunun 2. maddesinde "muhtelif Kanunlarda Tahsili Emsal
Kanununa göre tahsil edileceği bildirilen her çeşit alacaklar hakkında bu
kanun hükümleri tatbik olunur" hükmü yer almaktadır.
Yukarıda değinilen yasal düzenlemeler ışığında somut olayda Ender'in İzmir
Beşinci Asliye Ceza Mahkemesi'nin kesinleşen 28.2.1988 gün ve 1988/1047-791
sayılı ilamıyla TCK.nun 491/4-son, 461, 522, 55/3. maddeleri uyarınca 2 ay 20
gün hapis cezasıyla cezalandırıldığı, bu cezasının yaşı nedeniyle 647 sayılı
Kanunun 4. maddesi uyarınca 19.800 lira ağır para cezasına çevrilerek
ertelendiği, para cezasının ödenmeme halinde hapis cezasına dönüştürülmesinin
mümkün bulunmaması karşısında Amme Alacaklarının Tahsili Usulü Hakkında Kanun
hükümlerine göre infazı gereken bir alacak haline dönüştüğü ve miktarı
itibariyle de 3787 sayılı Kanunun 12. maddesinin 2. fıkrası hükmü uyarınca
tahsiline olanak bulunmadığı alaşılmaktadır.
Bu nedenle yazılı emre dayalı tebliğnamedeki bozma isteği yerinde
görülmediğinden REDDİNE, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet
Başsavcılığı'na tevdiine, 20.1.1993 gününde oybirliği ile karar verildi.
|
