 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15.HUKUK DAİRESİ
Esas Karar
------ -------
1993/5803 1994/3856
Y A R G I T A Y İ L A M I
Mahkemesi : ŞİŞLİ 5.Asliye Hukuk Hakimliği
Tarihi : 19.7.1993
Nosu : 1991/1088 - 1993/498
Davacılar : 1)Mağfure Göktay, 2)Gülşen Çatay,3)Nurten Göktay,
4)Bekir Ruşen Göktay, 5)H.Ersan Göktay Vekilleri
Avukat Hülya Tanal, Avukat Mahmut Tanal
Davalılar : 1)Zarbun İnşaat ve Taahhüt İşleri Ticaret A.Ş.
2)Ali Harmancı,3)Erdal Kesrelioğlu,4)Jale Ozansoy
5)Erdem Aldemir, 6)Şaya Yakışır, 7)Münir Şimşek,
8)Feray Güngör Vekilleri Avukat K.Çetin Kantek
Mukabil Davacı: Zarbun İnşaat ve Taahhüt İşleri Ticaret A.Ş. Vek,
Avukat Çetin Kantek
Mukabil Davalılar:1)Mağfure Göktay,2)Gülşen Çatay,3)Nurten Göktay
4)B.Ruşen Göktay, 5)H.Ersan Göktay Vekilleri
Avukat Hülya Tanal, Avukat Mahmut Tanal
Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün duruşmalı olarak temyizen
tetkiki taraflar vekillerince istenmiş olmakla duruşma için tayin edilen
günde davacılar vekili Avukat Mahmut Tanal ile davalılar vekili Avukat Çetin
Kantek geldiler. Temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşıldıktan
ve hazır bulunan taraflar avukatları dinlendikten sonra vaktin darlığından
ötürü işin incelenerek karara bağlanması başka güne bırakılmıştı. Bu kerre
dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
- K A R A R -
1) Taraflar arasındaki 14.2.1986 tarihli sözleşmenin 8. maddesine göre
ruhsat tarihinden itibaren 36 ay sonunda inşaatın bitirilip oturma izni
alınarak teslim edilmemesi halinde gecikilen süre için bu maddede belirtilen
şekilde kira tazminatı ödeneceği öngörülmüştür. Taraflar gecikilen süreye
ilişkin kira tazminatının miktarını önceden sözleşme ile
kararlaştırabilirler. Bu yoldaki anlaşma geçerli olup tarafları bağlar, bu
tazminatın cezai şart kabul edilip indirim yapılması doğru olmadığı gibi
mahkemenin kabul ettiği şekilde gecikme cezası olarak nitelendirilse bile
davalı yüklenici tacir olduğundan T.T.K.nun 24. maddesi gereğince cezai
şartın fahiş olduğundan bahisle indirilmesini istiyemez. Öte yandan yapılan
işin kapsamı ve gecikilen süreye göre belirlenen kira tazminatının davalı
yüklenicinin ekonomik yıkımın mucip olacak derecede ağır ve haksız ve bu
nedenle B.K.nun 19 ve 20. maddeleri gereğince ahlak ve adaba M.K.nun 2.
maddesi gereğince dürüstlük kuralına aykırı olduğuda kabul edilemez. Buna
rağmen mahkemenin açıklanan bu yönleri gözetmeden kira tazminatından indirim
yapması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirir.
2) Yanlar arasındaki sözleşmeye göre daireler üzerine konulan ipotek
inşaattaki eksikliklerin giderilmesinin tazminatı olmak üzere tesis edilmiş
olup, davacı arsa sahibi kira tazminatı yönünden icra takibinde bulunmuş ve
bu takibe vaki itirazın iptalini istemiştir. Mahkemece gecikme süresi
yargılama ile tespit edildiğinde alacağın önceden belli ve muayyen yani likit
olduğu kabul edilemez. Bu nedenle icra inkar tazminatına hükmedilmesi doğru
olmadığı gibi mahkemenin kabul şekli bakımından da cezai şart nedeniyle de
icra inkar tazminatına hükmedilemez. Mahkemece bu yön gözetilmeden 40 inkar
tazminatına hükmedilmeside doğru görülmemiştir.
3) Bunlardan başka davalı-karşı davacı yüklenici ile birlikte karşı
dava açan ipotekli daire satın alan kişiler D Bloktaki 11 daire üzerindeki
ipoteğin fekkini istemişlerdir. Öte yandan davacı arsa sahipleri ayrıca Şişli
3. Asliye Hukuk Mahkemesinin 1992/491 Esas numarasına eksiklikler bedelinin
tahsili için dava açtıkları ve halen davanın devam ettiği anlaşılmaktadır.
Sözleşmeye göre daireler üzerindeki teminat ipoteği bu eksikler bedeline
teminat olarak konulmuş olduğundan eksiklikler bedeli için açılan dava ile bu
davanın birleştirilerek ipoteğin kaldırılması gerekip gerekmediğine ve ne
miktar üzerinden kaldırılması gerekeceğine bu davalarla birlikte karar
verilmesi için o davanın bu davalarla birleştirilmesine karar verilmesi
gerekirken bu yönün gözardı edilmeside keza bozma nedenidir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın 1. bentte açıklanan nedenle davacı ve
karşı davalılar yararına, 2 ve 3. bentlerde açıklanan nedenlerle davalıkarşı
davacılar yararına BOZULMASINA, 250.000 Tl. duruşma vekalet ücretinin iki
taraftan karşılıklı alınıp birbirlerine verilmesine, istekleri halinde
ödedikleri temyiz peşin harçlarının temyiz edenlere iadesine, 13.6.1994
gününde oybirliğiyle karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
M.S.Aykonu İ.Ulusoy K.Öge A.Güneren İ.Karataş
|
