 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
15.HUKUK DAİRESİ
Esas Karar
----- ------
1993/3207 1994/1304
Y A R G I T A Y İ L A M I
Mahkemesi : ANKARA 17.Asliye Hukuk Hakimliği
Tarihi : 6.4.1993
Numarası : 1992/461 - 1993/139
Davacı : Se-Ka-Se İnşaat Ticaret Limited Şirketi Vekili
Avukat Saniye Gül
Davalı : Ankara Valiliği (İl Özel İdare Müdürlüğüne izafeten
Vekili Avukat Gürcan Türkşen
Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı
vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği
anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
- K A R A R -
1) Davacı sözleşmeye göre 30 fazlası ile yaptığı işin hakedişini
almış, bu kez 30'u aşan diğer anlatımla sözleşme dışı yaptığı işbedelini
talep etmiştir. Alınan bilirkişi raporunda herne kadar B.K.nun 413. maddesine
dayanılarak yapılan iş bedelinin ödenmesi gerektiğinden bahisle hesap
yapıldığı bildirilmiş ise de, neticede 14.5.1992 gün 715/1620 sayılı Milli
Eğitim Müdürlüğü yazılarında esas alınan hesap şekline bağlı kalınarak sonuca
varılmış ve davada istem kadar alacak olduğunu bildirmiştir. Oysa, sözü
edilen Milli Eğitim Müdürlüğü yazılarından hakedişin hesabında 16.079.100 Tl.
kararname fiat farkı verilmiştir. B.K.nun 413. maddeye göre yapılıp karşılığı
ödenmesi gereken sözleşme dışı işlerde sözleşme uyarınca verilmesi gereken
fiat farklarına yer yoktur. Davacı yüklenici yaptığı iş bedelini işin
yapıldığı tarih itibariyle mahalli piyasa rayiçlerine uygun olarak taleb
edebilir. Alınan bilirkişi raporunda hesabın buna göre yapılmadığı aksine, iş
sözleşme çerçevesinde yapılmışcasına hakediş yapılarak sonuca varıldığı
anlaşıldığından hükmün bozulması gerekmiştir.
2) Muaccel bir borçlunun borçlusu ancak alacaklısının ödeme ihtarı ile
mütemerrit duruma düşer. <> Davadan önce yüklenici 22.4.1992
tarihinde idareye sunduğu dilekçesinde iş bedelinin ödenmesini istemiş
olmakla temerrüt ve dolayısıyla faizin başlangıcı bu tarihtir. Buna rağmen
isteme bağlı kalınarak 29.8.1991 tarihinden faizin başlatılmış olması da
mahkemenin kabulü bakımından isabetsizdir.
SONUÇ : Yukarıda her iki bentte açıklanan nedenlerle hükmün davalı
İdare yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde
temyiz eden davalıya geri verilmesine, 3.3.1994 gününde oybirliğiyle karar
verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
M.S.Aykonu Y.Akman Ali M.Çiftçi E.Ertekin İ.Karataş
|
