 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Altıncı Hukuk Dairesi
E. 1993/3100
K. 1993/3453
T. 16.3.1993
* ARSA VASIFLI OLMAYAN TAŞINMAZ
* OLDUĞU GİBİ KULLANMA
* 6570 SAYILI YASANIN 7/d MADDESİ ŞARTLARI
ÖZET : Davacı yeni malik, arsa vasıflı kiralananı yıkım ve yeniden inşa
nedeniyle 6570 sayılı Yasanın 7/d. maddesindeki sürelerden yararlanarak
tahliyesini istemiştir.
Sözleşmede ve mahkemece yapılan keşifle kilaralanın, dükkan olduğu
anlaşıldığından arsa vasıflı olarak kabulü mümkün olamaz. Yeni malikin,
kiralananı olduğu gibi ihtiyacında kullanması şartıyla, maddedeki şartların
yerine getirilmesi halinde dava hakkı vardır.
(6570 s. GKK. m. 7/d)
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı
tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla dosyadaki bütün kağıtlar
okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava iktisap ve inşaat nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir.
Mahkeme, davayı kabul etmiş, hükmü davalı vekili temyiz etmiştir.
Davacılar kiralananı belediyeden satın aldıklarını bu yerde bulunan dükkanları
yıkarak bitişik parselleri de birleştirmek suretiyle inşaat yapacaklarını
kiralananın arsa vasfında olduğunu ileri sürerek 6570 sayılı Yasanın 7/d.
maddesindeki sürelerden yararlanarak kiralanın tahliyesini istemiştir.
Davalı davanın süresinde açılmadığını tastikli plan ve projenin bulunmadığını
davanın reddini savunmuştur. Mahkeme kiralananın arsa vasfında olması
nedeniyle 6570 sayılı Yasanın 7/d maddesine göre kiralananın tahliyesine
karar vermiştir. Dosya içerisinde mevcut 1.1.1987 başlangıç tarihli 1 yıl 7
ay süreli kira sözleşmesi davalı ile eski malik belediye arasında
yapılmıştır. Sözleşmeye göre kiralananın dükkan olduğu anlaşılmaktadır.
Mahallinde yapılan keşifte kiralananın dükkan olduğu bilirkişi tarafından
beyan edilmiştir. Bu durumda kiralananı arsa olarak kabul etmek mümkün
değildir. Musakkaf bir bina olduğuna göre, 6570 sayılı Yasa hükümlerine
tabidir. BK. hükümleri uygulanamaz.
Kiralananın tapuda arsa gösterilmesi bu durumu değiştirmez. 6570 sayılı
Yasanın 7/d maddesi taşınmazı iktisap eden şahsa bu yeri olduğu gibi
ihtiyacında kullanması şartıyla maddedeki şartları yerine getirmek kaydıyla
dava hakkı vermektedir. Yeni malikin bu maddedeki sürelerden yararlanarak
dava açma hakkı yoktur. Yeniden inşaata dayanan davaların aynı Yasanın 7/ç
maddesi uyarınca kira akti hitamında dava açılması gerikir. Yeni malik eski
malikle kiracının yaptığı sözleşmeye dayanarak o sözleşmenin sonunda inşaat
nedenine dayanan davasını açması gerekir.
Olayımızda; davalı ile eski malik arasında yapılan kira sözleşmesi 31.7.1988
tarihinden itibaren 6570 sayılı Yasanın 11. maddesi uyarınca seneden seneye
yenilerek dava açıldığı yıla nazaran 31.7.1991 tarihinde son bulmuştur. Dava
24.4.1992 tarihinde açılmış olduğundan süresinde değildir. Her ne kadar
14.10.1991 tarihinde davalıya ihtar tebliğ edilmiş isede ihtar bu dönem için
süre koruyucu nitelikte bulunmamaktadır.
Bir an için davanın 6570 sayılı Yasanın 7/ç maddesine göre istemi kapsadığı ve
o şekilde nitelendirilmesi gerektiği kabul edilse dahi, davanın önceki
malikle mevcut kira sözleşmesi sonunda açılmış olması, tastikli inşaat
projesinin ibraz edilmiş bulunması ve o projenin uygulanabilmesi için
tahliyenin zorunlu olduğunun keşfen saptanması gerekir. Bu unsurların mevcut
olmaması sebebiyle de davanın reddi gerekmektedir.
Açıklanan hususlardan zuhul olunarak yazılı gerekçelerle tahliye kararı
verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Hüküm bu nedenle bozulmalıdır.
S o n u ç : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile
HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün (BOZULMASINA), istek halinde peşin
alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 16.3.1993 tarihinde
oybirliğiyle karar verildi.
|
