 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Onbeşinci Hukuk Dairesi
E. 1993/1
K. 1993/5450
T. 21.12.1993
* AYIPLI İŞ
* AĞIR KUSUR
* ZARARIN ARTMASINDA KUSUR
* EK BİLİRKİŞİ RAPORU
ÖZET : Yüklenici, Belediye Başkanlığınca inşaatın durdurulmasına sebep olacak
oranda ayıplı iş yapmakla, ağır kusurludur.
İş sahibi de, teslim tarihinin geçmesinden sonra, makul bir süre bekleyip işi
başkasına yaptırmamakla, kusurun artmasına kendi davranışı ile sebep
olmuştur.
Ek bilirkişi raporu, bilirkişilerin sadece birisinden alınamaz.
(818 s. BK. m. 360/1) (1086 s. HUMK. m. 28/I-II, 284)
Mahalli mahkemesinden verilen hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından
istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla;
dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde; taraflar arasında 31.12.1979 tarihinde
yapılan sözleşme ile davalının müvekkiline ait inşaat işini üstlendiğini
31.12.1980 tarihine kadar işlerin bitmesi gerekirken bitmediğini, 15.2.1985
tarihinde ikinci bir sözleşme yapılarak bir kısım işlerin daha yapımının
öngörüldüğünü, 30.10.1985 tarihine kadar tüm işlerin bitirilmesi gerekirken
bitirilmediğinden ikinci sözleşmenin feshedildiğini ve ödenen paraya karşılık
bir dükkan ile arsa verildiğini, kalan işler için başkası ile sözleşme
yapılmış ise de, davalının yaptığı işlerin kusurlu olup yıkılması gerektiğini
belirterek, 60.000.000 TL. tazminatın tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili savunmasında; davanın yerinde olmadığını ileri sürerek, reddini
istemiştir.
Mahkemece; 54.141.932 TL.nın davalıdan tahsiline, fazlaya ilişkin istemin
reddine karar verilmiştir.
Hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar arasında 31.12.1979 ve 15.2.1985 tarihlerinde yapılan sözleşmelerle,
davalının davacıya ait inşaat işini üstlendiği bir kısım işlerin yapılmasına
rağmen belirtilen sürede davalının yükümünü tamamen yerine getirmediği ve
yapılan 4.500.000 TL. ödemeye karşılık davalının davacı iş sahibine bir
dükkan ile arsa verdiğinde bir uyuşmazlık bulunmamaktadır. Ancak davacı,
davalının yapmış olduğu inşaatın da kusurlu yapıldığını ve yıkılması
gerektiğini, belediyece de inşaatın durdurulduğunu belirterek tazminat
isteminde bulunmuştur. Niksar Asliye Hukuk Mahkemesi'nin 1990/119 Değ. İşl.
sayılı tesbit dosyasındaki 28.9.1990 tarihli bilirkişi raporunda, beton
tabancası ve blok numuneler üzerinde yapılan laboratuvar incelemesine göre
mevcut yapının inşaatına devam edilmesinin mümkün olmadığı ve böylece
yıkılması gerektiği belirtilmiştir. Bu durumda, davalı yüklenicinin ayıplı iş
meydana getirdiği ve ağır kusurlu olduğunun kabulü gerektiğinden davacı
tazminat istemine haklıdır. Nevar ki davacı 30.10.1985 tarihinde inşaatın
bitmesi gerektiği halde, bitirilmeyince makul bir süre içerisinde işin
yapımını başka birisine vermesi gerekirken dava tarihi olan 5.12.1990
tarihine kadar beklemiş ve zararın artmasına kendi davranışı ile sebep
olmuştur. Bu nedenle işin başkasına verilmesi için geçecek makul süre
belirlenerek bu süre nazara alınmak suretiyle davacının zararının ne miktarda
olduğu uzman bilirkişilerden oluşan kurula hesaplattırılarak bulunacak
miktardan da 4.500.000 TL. tenzil edilmek suretiyle hasıl olacak sonuca göre
bir karar verilmesi gerekirdi.
Öte yandan, mahkemece tesbit bilirkişilerinden ek rapor alınmasına karar
verildiği halde, bilirkişilerden sadece birisinden ek rapor alınmış olması da
doğru değildir. O halde, bütün bu hususlar nazara alınmaksızın eksik inceleme
ve yanlış değerlendirme sonucu yazılı olduğu şekilde karar verilmesi doğru
görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
S o n u ç : Yukarıda açıklanan nedenlerle hükmün temyiz eden davalı yararına
(BOZULMASINA), istek halinde ödediği temyiz peşin harcının temyiz eden
davalıya geri verilmesine, 21.12.1993 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
