 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Dokuzuncu Hukuk Dairesi
E. 1993/12002
K. 1994/779
T. 27.1.1994
* İŞ YERİNİ DEVRETME
* KIDEM TAZMİNATI
* MÜTESELSİL SORUMLULUK
ÖZET : 1475 sayılı İş Kanununun 14. maddesinin 2. fıkrasına göre, işyerini
devreden davalının kıdem tazminatından sorumluluğu, devir tarihindeki
çalıştırılan süre ve devir esnasındaki işçinin ücret seviyesi ile sınırlıdır.
Emredici nitelikteki bu hüküm dikkate alınmaksızın tüm süre ve son ücret
üzerinden diğer davalı ile birlikte müteselsilen sorumlu tutulmuş olması
isabetsizdir.
(1475 s. İş K. m. 14/2)
Davacı, kıdem tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm, süresi içinde davalılar avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla;
dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
1- Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni
gerektirici sebeplere göre, davalı Meysu-Meyvesuyu ve Gıda Sanayi AŞ.'nin tüm
temyiz itirazları ile diğer davalı Garipsu Meyvesuyu Fabrikası Garipçe Köyü
Kalkınma Kooperatifi'nin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz
itirazları yerinde görülmemiştir.
2- Dosyadaki bilgi ve belgelere göre, davacı işçinin 4.5.1976 tarihinden beri
çalıştığı, işyerinin 30.7.1986 tarihli kira sözleşmesi ile Meysu AŞ.'ye
devredildiği anlaşılmaktadır. 1475 sayılı İş Kanununun 14. maddesinin 2.
fıkrasına göre, işyerini devreden davalı Garipsu'nun kıdem tazminatından
sorumluluğu, devir tarihindeki çalıştırılan süre ve devir esnasındaki işçinin
ücret seviyesi ile sınırlıdır. Emredici nitelikteki bu hüküm dikkate
alınmaksızın davalı, Garipsu'nun da tüm süre ve son ücret üzerinden diğer
davalı Meysu ile birlikte müteselsilen sorumlu tutulmuş olması isabetsiz
olup, bozmayı gerektirmiştir.
S o n u ç : Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle (BOZULMASINA),
peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 27.1.1994
gününde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY YAZISI
* İş Kanununun 14/2. maddesinde, işyerinin eldeğiştirmesi halinde işlemiş
kıdem tazminatından her iki işverenin sorumlu olduğu belirtilmiştir. Devreden
işverenin devir tarihindeki ücret ve çalıştırdığı süre ile sınırlı olarak
sorumlu olacağına dair ikinci cümledeki hüküm işçiye karşı dermeyan edilemez.
İşçiye karşı her iki işveren müştereken ve müteselsilen sorumludur. Sınır
getiren hüküm ise, iki işveren arasında ancak rücuda söz konusu olur. Aksini
düşünmek işçiyi mağdur edecek şekilde işyeri devirlerine neden olabilir ki
kanun koyucunun böyle bir amaca yönelik düzenleme yapması düşünülemez. Bu
nedenle sözkonusu hükmü aksi şekilde yorumlayan çoğunluk görüşüne
katılmıyorum.
Engin DOĞU
Üye
|
