 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
18.HUKUK DAİRESİ
ESAS KARAR
1992/7584 1992/9287
Y A R G I T A Y İ L A M I
Mahkemesi :Kadıköy 5.Sulh Hukuk Mahkemesi
Tarihi :19.3.1992
Nosu :1991/592-1992/375
Davacı :Hasan Kervan Vekili Av.Sebahat Cansever
Davalı :Dinçer Bal vs.Vekili Av İ.Hakkı İslamoğlu
Dava dilekçesinde arsa payı tahsisi istenilmiştir. Mahkemece davanın
kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki
bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Müteahhit olan davacı ana binayı inşaa ettiği sırada şantiye binası
olarak kullandığı anlaşılan ve daha sonra meskene dönüştürülen binanın 2981
sayılı kanunun 16. maddesine, 3290 sayılı kanunla eklenen ek fıkra hükmü
uyarınca kazanılmış bağımsız bölüm olarak arsa payı tahsisi suretiyle tescili
istenmiş mahkemece de bilirkişi raporuna dayanılarak karar verilmiştir.
Bağımsız bölümün inşaa edildiği tarih itibariyle sözü edilen ek fıkra
kapsamında ise de, Yargıtay'ın yerleşmiş içtihatlarına göre özel tahsisli
ortak yerlerde kazanılan bağımsız bölümler hakkında sözü edilen yasa hükmü
uygulanmak suretiyle tescil kararı verilemez. Çünkü böyle bir tescil ana bina
ve müştemilatının bağımsız bölüm malikleri tarafından yasanın öngördüğü
şekilde kullanımını engelleyecek nitelikte olacaktır.
İlk projesinde otopark olarak ayrılmış bulunan dava konusu bağımsız
bölümün yeri, binanın konumu itibariyle imar mevzuatına aykırı olduğundan
belediyece onayı sırasında çizilmiş ve bu yer dahil olduğu bölümle birlikte
bahçe olarak belirlenmiştir. Bu suretle bahçeye ayrılan yer özel bir tahsisi
içerdiği cihetle sözü edilen 16. maddeye eklenen fıkra hükmünün uygulanarak
tescili mümkün değildir.
Kaldıki davacı bu binayı şantiye binası olarak kullanmışsa da kendisi
tarafından inşaa edilmemiş, inşattan önce mevcut olan taşınmazın ozamanki
statüsüne göre mütemmim cüzilerinden biri idi.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı
şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde
olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA,
temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 12.10.1992 gününde
oybirliğiyle karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
Sait Rezaki M.A.Selçuk S.Erçoklu V.Canbilen M.Tutar
|
