 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Ondördüncü Hukuk Dairesi
E. 1992/7254
K. 1993/2243
T. 12.3.1993
* GEÇİT HAKKI
ÖZET : Esasen ifraz sırasında düşünülmesi gereken yol ihtiyacının, davacının
parseliyle aynı bütünden ayrılan parsellerden karşılanması mümkün olduğu
halde, sonradan başka parsellerden geçit hakkı istenmesi doğru değildir.
(743 s. MK. m. 2, 67)
Davacı Bakiye vekili tarafından, davalı Memiş ve arkadaşları aleyhine
6.12.1988 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı istenmesi üzerine yapılan
duruşma sonunda, 392 ve 467 parsellerden geçit kurulmasına dair verilen
13.4.1992 günlü hükmün Yargıtay'ca incelenmesi davalılar tarafından
istenilmekle; süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar
verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek, gereği
düşünüldü:
Davacı, 391 sayılı parseli lehine 392, 48, 467 sayılı parselerden geçit
kurulmasını istemiştir. Mahkeme, 392 ve 467 sayılı parsellerden 4 m.
genişliğindeki geçite hükmetmiştir. Davacının 391 sayılı parseli ile
davalılara ait 392 ve 48 sayılı parseller öncesi bir parsel iken ifraz ile
ayırıma tabi tutularak müstakil parseller oluşmuştur. Dosyada 52 sayılı
parselin ifrazı ile 391 ve 392 sayılı parsellerin meydana geldiği sabittir.
Mahkeme, 392 sayılı parselden geçit kurarken parseldeki 17.5.1991 tarihli
krokide işaretli depoya kadar yolu getirmiş bilahare deponun etrafından
dolaşarak yine 392 sayılı parsel içerisinden yola ulaşmayı tercih etmeden
yolun depoya ulaşmasından sonra 467 sayılı parsele geçmek sureti ile genel
yola bağlantıyı kurmuştur. Oysaki, 52 sayılı parsel ifraz edilirken malikler
taşınmazlarının yollarını da ayırıp, böylece genel yola bağlantılarını
sağlamaları gerekirken bunu o zaman yapmadıklarından, sonradan başka
parsellerden yol ihtiyacını gidermeye çalışmaları doğru görülmemiştir. O
halde, 17.5.1991 tarihli krokide 392 sayılı parselden geçit kurulurken yolun
parseldeki depo olarak kullanılan binanın etrafından dolaşarak, parselden
devamla karayoluna geçitin ulaştırılması gerekirken 467 sayılı parselden bir
kıstasla yola ulaşılması doğru görülmemiştir. Geçitin 3 m. genişliği normal
olarak ihtiyacı karşılayacağı düşünülmeden 4. m. genişliğinde yol tefriki de
keza doğru bulunmamıştır.
S o n u ç : Yukarıda yazılı nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile usul ve
yasaya aykırı olan hükmün (BOZULMASINA), yatırılan temyiz harçlarının istek
halinde iadesine, 12.3.1993 gününde oybirliği ile karar verildi.
|
