 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Ceza Genel Kurulu
E. 1992/6-118
K. 1992/140
T. 4.5.1992
* AKIL HASTALIĞI
* İNDİRİM ORANLARI
ÖZET : TCK.nun 47. maddesinde öngörülen indirim oranları, en az 1/2, en çok
2/3 olarak anlaşılmalıdır.
(765 s. TCK. m. 47)
Hırsızlık suçundan sanık Engin'in, TCY.nın 491/ilk, 522, 47, 59. maddeleri ve
647 sayılı Yasanın 4. maddesi uyarınca seksen bin lira ağır para cezası ile
cezalandırılmasına ilişkin, (Adapazarı İkinci Sulh Ceza Mahkemesi)nce
4.10.1991 gün ve 604-643 sayı ile verilen hükmün, C. Savcısı tarafından
temyiz edilmesi üzerine dosyayı inceleyen Yargıtay Altıncı Ceza Dairesi'nce,
25.4.1991 gün ve 2235-3200 sayı ile;
(Sair itirazlar yerinde görülmeyerek;
1- Oluşa ve dosya içeriğine göre, sanığın hal civarına park etmiş durumdaki
kamyonetin açık bulunan kapısından girerek monte edilmiş teybi söküp
çalmaktan ibaret eyleminin TCY.nın 491/2. maddesine uyan suçu oluşturacağı
düşünülmeden yazılı biçimde uygulama yapılması
2- Sanık hakkında TCY.nın 47. maddesi uygulanmasında yarıdan fazla oranda
indirim yapılamayacağının düşünülmemesi) isabetsizliğinden bozulmuştur.
Yerel Mahkeme ise, 9.7.1991 gün ve 403-533 sayı ile; (1) numaralı bozmaya
uyarak, (2) numaralı bozmaya karşı TCY.nın 47. maddesi uygulamasında en üst
indirim oranının 2/3 olması gerektiği görüşüyle önceki hükümde direnmiştir.
Bu hükmün de, C. Savcısı tarafından süresinde temyiz edilmesi üzerine dosya,
Yargıtay C. Başsavcılığı'nın "incelemenin Özel Daire'ce yapılması" görüşünü
içeren 12.3.1992 gün ve 6/63608 sayılı tebliğnamesiyle Birinci Başkanlığa
gönderilmekle; Ceza Genel Kurulu'nca okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
İncelenen dosyaya göre;
Özel Daire ile Yerel Mahkeme arasındaki uyuşmazlık, TCY.nın 47. maddesi
uygulanırken cezadan en çok 2/3 oranında mı yoksa yarı oranında mı indirim
yapılabileceği hususundadır.
TCY.nın 3038 ve 6123 sayılı Yasalarla değişik 47. maddesinde;
"Fiili işlediği zaman şuurunu veya harekatının serbestisini ehemmiyetli
derecede azaltacak surette akli maluliyete müptela olan kimseye verilecek
ceza, aşağıda yazılı şekilde indirilir.
1- İdam cezası yerine onbeş seneden aşağı olmamak üzere ağır hapis,
2- Müebbed ağır hapis cezası yerine on seneden onbeş seneye kadar ağır hapis,
3- Amme hizmetlerinden müebbet memnuiyet yerine muvakkat memnuiyet cezaları
hükmolunur.
Diğer cezalar üçte birden yarıya kadar indirilir" hükmü yer almaktadır.
Maddenin son fıkrasında belirtilen oranlar, indirme oranı olmayıp,
hükmedilecek sonuç cezayı belirleyen oranlardır. Sistematik yorumla madde
metni böyle kabul edilmediği takdirde kasden adam öldürme suçunu işleyip
TCY.nın 448. maddesi uyarınca 24 sene ağır hapis cezasına mahkum edilmiş bir
kişiye, TCY.nın 47. maddesi uygulandığında 12 sene ile 16 sene arasında ağır
hapis cezası verilmek gerekecektir. Halbuki "ölüm" cezasını gerektiren
nitelikli adam öldürme suçundan TCY.nın 47. maddesi uygulandığında 15 seneden
aşağı olmamak üzere ağır hapis, "ölünceye kadar ağır hapis" cezasını
gerektiren suçta da, 10 sene ile 15 sene arasında ağır hapis cezası
verilebilecektir.
Bu halde kasden adam öldürme suçunu işleyen kişiye TCY.nın 47. maddesi
uygulandığında, "ölüm" veya "ölünceye kadar ağır hapis" cezasını gerektiren
suç failine verilecek cezadan daha fazla bir ceza verilebilecektir ki, böyle
bir yorum tarzı, hukuk mantığına, adalet ve nesafet kurallarına tamamen
aykırıdır.
Yasanın 47. maddesindeki ifade tarzı TCY.nın 50. ve 461. maddelerinde de yer
almaktadır. Ceza Genel Kurulu'nun duraksamasız uygulamalarına göre anılan her
üç maddenin aynı sistematik yoruma tabi tutulması gerektiği benimsenmektedir.
Yasanın düzenleniş biçimi, ruh, anlam ve amacı başka bir yorum tarzına uygun
değildir. Nitekim bu husus Ceza Genel Kurulu'nun 22.6.1981 gün, 182/249 ve
14.10.1985 gün ve 276/521 sayılı kararlarında vurgulanmaktadır.
O halde, TCY.nın 47. maddesinde öngörülen indirim oranları en az 1/2, en çok
2/3 olarak anlaşılmalıdır.
Bu itibarla yerel mahkemenin direnme kararı isabetlidir. Ancak, uyulan kısım
yönünden temyiz incelemesinin Özel Daire'ce yapılmasına karar verilmelidir.
S o n u ç : Açıklanan nedenlerle, C. Savcısının temyiz itirazları yerinde
görülmediğinden direnme kararının isabetli bulunduğuna, uyulan kısım yönünden
temyiz incelemesinin Yargıtay Altıncı Ceza Dairesi'nce yapılmasına, 4.5.1992
gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
