 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Onbirinci Hukuk Dairesi
E. 1992/5374
K. 1992/10068
T. 19.10.1992
* BANKA MEVDUATI
* KAPİTAL FAİZİ
* TEMERRÜT FAİZİ
ÖZET : Tahakkuk eden kapital faizinin miktarı üzerinden ve dava tarihinden
itibaren temerrüt faizi uygulamasına hükmetmek gerekir.
(818 s. BK. m. 104)
Taraflar arasındaki davadan dolayı, (Ankara Asliye İkinci Ticaret
Mahkemesi)nce verilen 27.5.1992 tarih ve 563-691 sayılı hükmün temyizen
tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi
içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği
konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı bankanın Cebeci Şubesi'nde açtığı 3 ay
vadeli hesabına 67 faiz uygulanacağını davalı müvekkiline hitaben 2.5.1988
tarihli yazısı ile taahhüt ettiği halde 13.457.031 TL. eksik ödeme yaptığını,
istenmesine rağmen cevap alınamadığını öne sürerek (13.457.031) TL.nın dava
tarihinden itibaren iskonto faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep
etmiştir.
Davalı vekili cevabında, mevzuat gereğince Merkez Bankası'nca tesbit edilen
azami faiz oranının üstünde olarak hataen 67 faiz oranına göre faiz
ödeneceği taahhüdünün geçerli olmadığını, esasen böyle bir durumun
yasaklanmış bulunduğunu mevzuata göre davacıya ödeme yapıldığını savunarak
davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, 2.5.1988 günlü taahhütnameye, 2.5.1988 tarihinde 3 ay vadeli hesaba
azami 45 faiz uygulandığına dair Merkez Bankası'nın 13.1.1988 tarihli
yazısı ve toplanan delillere dayanılarak, davalının taahhüdünün BK.nun 19.
maddesine göre geçersiz olduğu gerekçesiyle davanın reddine ilişkin karar
Dairemizin 22.11.1990 tarih ve 1989/3574 E., 1990/7462 K. sayılı kararla
bankaların güven müesseseleri olduğu, davalı bankanın taahhüdü ile önerdiği
faiz oranının 37. maddeye aykırı olduğu, vade sonunda öne sürerek
taahhüdünden kurtulmaya çalışması MK.nun 2. maddesine göre objektif iyiniyet
kurallarına aykırılık, teşkil edeceği gerekçesiyle bozularak, mahalline
iadesi üzerine, yerel mahkemece kararda direnilmiştir.
Hukuk Genel Kurulu'nun 20.11.1991 tarih, 1991/11-482 ve 1991/592 sayılı
kararında belirtilen nedenlerle yerel mahkemenin direnme kararının
bozulmasına karar verilmiş, mahkemece bu karara uyularak Bankalar Kanununun
37. maddesindeki sınırlamanın nisbö, emredici hüküm niteliğinde olduğu,
davalı bankanın taahhüdünde önerdiği faiz oranı ile mudinin parayı
yatırmasını sağladığı ve üç aylık sürede kullandığı, bilahare bankanın,
Bankalar Kanununun 37. maddesini ileri sürerek 45 oranında faiz ödemesi
MK.nun 2. maddesindeki objektif iyiniyet kurallarına aykırı olduğu
gerekçesiyle davanın kabulüne, 13.457.031 TL.'nın davalı P........ T.A.Ş.'den
tahsili ile davacıya verilmesine, faizi yürütülmesi talebinin reddine karar
verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, mevduat olarak davalı bankaya yatırılan meblağı anlaşma gereği 67
oranında faiz uygulamaz talebini içermektedir. Mevduata banka tarafından
verilmesi gereken bu faiz temerrüt faizi olmayıp, kapital faizi olmaktadır.
Bu sebeple dava dilekçesindeki talepte gözönünde tutularak BK. nun 104/ilk
maddesi hükmünce tahakkuk eden kapital faizinin miktar üzerinden ve dava
tarihinden itibaren temerrüt faizi uygulamasına hükmetmek gerekirken, faizin
niteliği yanlış değerlendirilerek yazılı şekilde karar tesisi doğru
olmamıştır.
S o n u ç : Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz
itirazlarının kabulü ile hükmün davacı yararına (BOZULMASINA), ödediği temyiz
peşin harcının isteği halinde temyiz edene iadesine, 19.10.1992 tarihinde
oybirliğiyle karar verildi.
|
