 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Yedinci Ceza Dairesi
E. 1992/5364
K. 1993/612
T. 4.2.1993
* 2813 SAYILI TELSİZ KANUNUNA AYKIRI DAVRANIŞ
* CMUK. 86. MADDEYE GÖRE MUHAFAZA KARARI
ÖZET : Soruşturma sırasında, radyo vericisi kurmak suretiyle yayın yaptıkları
tesbit edilen bir kısım radyo vericilerinin cihaz ve tesislerinin C.
Savcılığınca teknik bilirkişi incelemesi yaptırılarak bunların radyo ve
telsiz verici cihazları oldukları saptandığından, bu suretle soruşturma için
ve isbat bakımından gereken fayda elde edildiğinden, CMUK. nun 86. maddesi
uyarınca zaptına karar verilmelerine gerek kalmamıştır.
(1412 s. CMUK. m. 86)(2813 s. Telsiz K. m. 32, 13)
2813 sayılı Telsiz Kanununa aykırılık nedeniyle İstanbul Cumhuriyet
Başsavcılığı'nın hazırlık 1992/35426-1992/178 Mu.lı sayılı soruşturması
sırasında, radyo vericisi kurmak suretiyle yayın yaptıkları tespit olunan,
ENEGY FM, METRO FM, SÜFER FM, NUMBER ONE FM, isimli radyo vericilerinin
CMUK.nun 86. maddesi uyarınca zaptına karar verilmesine dair, İstanbul
Cumhuriyet Başsavcılığı'nca vukuu bulan 5.10.1992 gün ve 1992/178-Mu.lı
sayılı talebinin reddine ilişkin (İstanbul Üçüncü Sulh Ceza Mahkemesi)nce
verilen, 15.10.1992 gün ve 1992/178 Müt. sayılı karara vaki itiraz üzerine,
anılan kararın kaldırılmasına yer olmadığına dair, merci (İstanbul Beşinci
Asliye Ceza Hakimliği)nce verilen 7.10.1992 gün ve 1992/75 D.İş. sayılı karar
aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığı'ndan verilen 2.11.1992 gün ve 42300 sayılı
Yazılı Emre müsteniden dava dosyası Cumhuriyet Başsavcılığı'nın 5.11.1992 gün
ve Y.E. 805-87696 sayılı ihbarnamesiyle Daireye verilmekle okundu:
Mezkür ihbarnamede;
Tüm dosya münderecatına göre,
"Tahkikat için sübut vasıtalarından olmak üzere, faydalı görülen yahut
müsadereye tabi olan eşya muhafaza veya başka bir suretle emniyet altına
alınır" hükmü CMUK.nun 86/1. madde ve fıkrasında düzenlenmiştir.
Tahkikat konusu özel radyo vericileri ile ilgili olarak, Ulaştırma Bakanlığı
Telsiz Genel Müdürlüğü'nce, İstanbul C. Başsavcılığı'na suç duyurusunda
bulunulmasını müteakip, Cumhuriyet Savcılığınca 2813 sayılı Kanuna aykırı
hareket edildiğinden bahisle yapılan ve teknik bilirkişi heyetinden rapor
aldırılarak sürdürülen hazırlık soruşturması sırasında isnat olunan suça konu
olan vericilerin Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 86 ve müteakip
maddelerinde yazılı gerekçelerle muhafaza ve zabıt altına alınmasının mümkün
bulunduğu gözetilmeden ve her türlü radyo ve televizyon, yayını için frekans
planlama, tahsis ve tescil işlemlerinin 2813 sayılı Türkiye Radyo Televizyon
Kanununun 4-f bendi dikkate alınmadan, itirazın kabulü yerine yazılı olduğu
şekilde gerekçe ile karar ittihazında isabet görülmemiş ve CMUK. nun 343.
maddesi uyarınca anılan hükmün bozulması lüzumu Yazılı Emre atfen ihbar
olunmuş bulunmakla gereği görüşülüp düşünüldü:
CMUK.nun 86. maddesi; (sübut vasıtalarından olan eşyanın muhafaza ve zaptı)
başlığı altında (tahkikat için sübut vasıtalarından olmak üzere faydalı
görülen yahut müsadereye tabi olan eşya muhafaza veya başka bir suretle
emniyet altına alınır) hükmünü getirmiştir.
Tahkikat konusu özel radyo vericileri yönünden müsadereye tabi olan eşya şart
ve unsurunun gerçekleşmediği diğer ifade ile verilmiş bir mahkumiyet olmadığı
gibi bunların bizatihi suç teşkil eden eşya olarakta kabul edilemeyeceği
açıkça bellidir.
Hazırlık soruşturması sırasında C. Savcılığınca yaptırılan teknik bilirkişi
incelemesinde, mevcut cihaz ve tesislerin teknik özellikleri,
telsiz/verici/aktarı-cı/elektromanyetik dalga/yayın bantları/ frekans/ uydu
alıcısı ve düzeltici gibi tanımlar yönünden iletim ve çalışma sistemleri
incelenip bunların radyo ve telsiz verici cihazları oldukları tespit edilmiş
olması karşısında soruşturma için ve isabet bakımından gereken faydanın elde
edildiği isabet bakımından delil özelliğinin de tespit edildiği ve sonuç
olarak ta bunların zaptı için zaruri bir durumunda kalmadığı cihetle İstanbul
Beşinci Asliye Hakimliği'nin 7.10.1992 gün ve 1992/75 D.İş. sayılı kararı
sonucu itibarı ile doğru bulunmakla Yazılı Emre dayanan ihbarname münderecatı
yerinde görülmediğinden (REDDİNE), 4.2.1993 tarihinde oybirliğiyle karar
verildi.
|
