 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Altıncı Hukuk Dairesi
E. 1992/5104
K. 1992/5523
T. 21.4.1992
* KİRA MUKAVELESİ
ÖZET : 6570 sayılı Yasanın 9. maddesi, kira mukavelelerinde kiracı aleyhine
değişiklik yapılmasını yasaklamıştır. 6570 sayılı Yasanın 11. maddesi
gereğince yıldan yıla kendiliğinden yenileme esası bırakılıp taraflarca yeni
bir başlangıç tarihi kabul edilerek kira mukavelesinin yenilenmesi mümkündür.
Yeni başlangıç tarihi kabul edilmesi, kiracının aleyhine bir şart niteliğinde
değildir.
(6570 s. GKK. m. 9, 11)
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar, davacı
tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar
okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava, işyeri ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir.
Mahkeme, davayı esastan reddetmiş, hüküm, davacı vekili tarafından temyiz
edilmiştir.
Taraflar arasındaki ilk kira sözleşmesi 1.1.1978 başlangıç tarihli ve 5 yıl
süreli iken, yine tarafların karşılıklı anlaşlamarı ile 1.5.1985 başlangıç
tarihli, 1 yıl süreli ikinci sözleşmeyi yaptıkları anlaşılmıştır. 6570 sayılı
Yasanın 9. maddesi, kira mukavelelerinde kiracı aleyhine değişiklik
yapılmasını yasaklamıştır. 6570 sayılı Yasanın 11. maddesi gereğince yıldan
yıla kendiliğinden yelineme esası bırakılıp taraflarca yeni bir başlangıç
tarihi kabul edilerek kira mukavelesinin yenilenmesi mümkündür. Yeni
başlangıç tarihi kabul edilmesi, kiracının aleyhine bir şart niteliğinde
değildir. Tarafların ilerideki durumlarını dikkate alarak kararlaştırdıkları
yeni başlangıç tarihinin tek başına kiracı aleyhine durum yarattığı kabul
edilemez. Olayda ikinci sözleşme ile kabul edilen başlangıç tarihinin kiracı
aleyhine durum yarattığı da iddia ve ispat edilmemiştir. Bu itibarla, ikinci
sözleşmenin başlangıç ve süresi esas alınmalıdır. Hal böyle olunca, 24.1.1991
tarihinde açılan dava süresinde değildir. Davanın bu yönden reddi gerekirken
süresinde açılmış dava varmış gibi işin esası incelenerek esastan reddi doğru
değilse de, hükmün bu yönden bozulup yeniden duruşma yapılmasına yarar
görülmediğinden yukarıda açıklanan gerekçe ile neticesi doğru olan kararın
(ONANMASINA), HUMK.nun 438. maddesi gereğince oybirliğiyle 21.4.1992
tarihinde karar verildi.
|
