 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Dokuzuncu Ceza Dairesi
E. 1992/4850
K. 1992/5954
T. 5.6.1992
* 213 SAYILI KANUNA AYKIRI DAVRANIŞ
* ŞARTLI AF-EYLEMLERİN TEK SUÇ OLUŞTURMASI
ÖZET : Bir vergi dönemi içinde ayrı tarihlerde aynı tür belgelerin
düzenlenmemesi, suçta hukuki kesinti husule getiren iddianame tarihine kadar
tek suç oluşturur.
Dava konusu suç 3787 sayılı Kanunun 10/2. maddesinde yer alan şartlı affa tabi
olduğundan; mahkemece anılan kanunda af için öngörülen şartlar bakımından
araştırma yapılarak, sonuca göre sanık hakkında yeniden bir değerlendirmeye
ve uygulamaya gidilmelidir.
(3787 s. MAK. m. 10/2) (213 s. VUK. m. 358) (765 s. TCK. m. 80)
213 sayılı Vergi Usul Kanununa muhalefetten sanık Ziya'nın yapılan yargılaması
sonunda; mahkumiyetine dair, (Ankara Dokuzuncu Asliye Ceza Mahkemesi)nden
verilen 9.7.1991 gün ve 1991/445 esas, 1991/462 karar sayılı hükmün
Yargıtay'ca incelenmesi sanık vekili tarafından istenilmiş olduğundan; dava
evrakı C. Başsavcılığı'ndan tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek,
gereği düşünüldü:
1- Bir vergi dönemi içersinde ayrı tarihlerde aynı tür belgelerin
düzenlenmemesinin suçta hukuki kesinti husule getiren iddianame tarihine
kadar tek suçu oluşturmasına ve sanığın 1.4.1991 günlü iddanameye kadarki
eylemlerinin tek suç olarak kabulünde zorunluluk bulunmasına göre bu davanın,
mahkemenin 1991/444 esas sayısında kayıtlı bulunan dava ile birleştirilerek
sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken,
eylemlerin iki ayrı suç olarak kabulü ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2- Dava konusu suç, niteliği ve işlendiği tarih itibariyle 3 Nisan 1992 gün ve
21191 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 3787 sayılı Kanunun
10/2. maddesinde yer alan şartlı affa tabi olduğundan; mahkemece, anılan
Kanunda af için öngörülen şartlar bakımından gerekli araştırmanın yapılarak,
bunların yerine getirilip getirilmemiş olmasına göre sanık hakkında yeniden
bir değerlendirme ve uygulama yapılmasında kanuni zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş ve sanık vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde
görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerden dolayı istem gibi (BOZULMASINA),
5.6.1992 gününde oybirliği ile karar verildi.
|
