 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Dördüncü Ceza Dairesi
E. 1992/4420
K. 1992/5029
T. 1.7.1992
* DELİL YETERSİZLİĞİ
ÖZET : Çelişkilerin giderilmesi için yapılan yüzleştirmede, tanık Tevfik'in
sövme duymadığını belirterek diğer tanıklarla aynı doğrultuda anlatımda
bulunması karşısında, iddiadan başka kanıtlar gösterilmeden ve bozmaya
uyulduğu halde gereği yapılmadan hükümlülük kararı verilmesi yasaya
aykırıdır.
(1412 s. CMUK. m. 254)
Yaralama, görevliye sövme suçlarından sanık Asım'ın 3005 sayılı Kanuna göre
yapılan yargılaması sonunda, Türk Ceza Yasasının 456/4, 251, 266/1, 267, 72;
647 sayılı Kanunun 4-6. maddeleri uyarınca 580.000 lira ağır para cezasıyla
hükümlülüğüne, cezasının ertelenmesine ilişkin, (Kastamonu Asliye Ceza
Mahkemesi)nden verilen Esas 1991-403/Karar 1992-13 sayılı ve 23.1.1992
tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi sanık Asım tarafından istenilmiş ve
temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığı'nın 2.6.1992 tarihli
Onama isteyen tebliğnamesiyle 16.6.1992 tarihinde Daireye gönderilen dava
dosyası, başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdanö kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve
gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
I- Sanığa yükletilen yaralama eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu
öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin yasaya uygun olarak
yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri
sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve
eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdanö
kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve yasada öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın yasal bağlamda uygulandığı anlaşıldığından sanık Asım'ın ileri sürdüğü
nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ
DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA,
II- Sanığın görevliye sövme suçuna ilişkin hükme yönelik temyizine gelince:
Yapılan incelemede sanığın sövme suçunu görevi sırasında işlediği kabul
edildiği halde, TCY.nın 251. maddesiyle cezasının artırılmaması, karşı temyiz
olmadığından bozma yapılamamış ve başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak:
Çelişkilerin giderilmesi için yapılan yüzleştirmede, tanık Tevfik'in sövme
duymadığını belirterek diğer tanıklarla aynı doğrultuda anlatımda bulunması
karşısında, iddiadan başka kanıtlar gösterilmeden ve bozmaya uyulduğu halde
gereği yapılmadan hükümlülük kararı verilmesi,
Yasaya aykırı ve sanık Asım'ın temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden
tebliğnamedeki onama düşüncesinin reddiyle (HÜKMÜN BOZULMASINA), 1.7.1992
tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
|
