 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Dördüncü Ceza Dairesi
E. 1992/4293
K. 1992/4844
T. 30.6.1992
* SALDIRGAN SARHOŞLUK
* İTİYADİ SARHOŞLUK
* TEKERRÜR
ÖZET : Sanığın itiyadi sarhoşluğa esas alınan ve cezası ertelenen beşinci
hükümlülüğünün 21.2.1989 tarihinde kesinleştiği, son suçun ise 17.4.1991
tarihinde işlendiği ve aradan bir yıldan fazla bir sürenin geçtiği
anlaşılmakla, eski mahkumiyetin 3682 sayılı Yasanın 8. maddesi gereğince
silinmesi gerektiği, silinmemiş olmasının sanık aleyhine uygulama yapılmasını
gerektirmeyeceği, 2. mahkumiyetin ise 3. sarhoşluk suçu işlendikten sonra
infaz aşamasında bulunduğu, bu nedenlerle itiyadi sarhoşluk ve tekerrür
koşullarının oluşmadığı gözetilmeden TCK.nun 572. maddesinin 1. fıkrası
yerine yazılı maddelerle hüküm kurulması yasaya aykırıdır.
(765 s. TCK. m. 572/1)
Yaralama ve saldırgan sarhoşluk suçlarından sanık Hüseyin hakkında Türk Ceza
Yasasının 456/1, 457/1, 572/2, 81/2, 36, 647 sayılı Kanunun 4. maddeleri
uyarınca 2.400.000 lira ağır, 1.200.000 lira hafif para cezalarıyla
hükümlülüğüne, suç aletinin zoralımına ilişkin (Oğuzeli Asliye Ceza
Mahkemesi)nden verilen 1991/34 esas, 1991/126 karar sayılı ve 7.11.1991
tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi sanık Hüseyin tarafından istenilmiş
ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C. Başsavcılığının 3.6.1992 tarihli
bozma isteyen tebliğnamesiyle 16.6.1992 tarihinde Daireye gönderilen dava
dosyası, başvurunun nitelik ve kapsamına göre görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdanö kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve
gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede:
1- Sanığa yükletilen yaralama eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu
öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin yasaya uygun olarak
yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarlarla aşamalarda ileri
sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve
eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdanö
kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelindirildiği ve yasada öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın yasal bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından sanık Hüseyin'in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş
olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN
ONANMASINA,
2- Sarhoşluk hükmüne ilişkin temyize gelince;
Başkaca nedenler yerinde görülmemiştir. Ancak:
Sanığın itiyadi sarhoşluğa esas alınan ve cezası ertelenen beşinci
hükümlülüğünün 21.2.1989 tarihinde kesinleştiği, son suçun ise 17.4.1991
tarihinde işlendiği ve aradan bir yıldan fazla bir sürenin geçtiği
anlaşılmakla, eski mahkumiyetine 3682 sayılı Yasanın 8. maddesi gereğince
silinmesi gerektiği, silinmemiş olmasının sanık aleyhine uygulama yapılmasını
gerektirmeyeceği, 2. mahkumiyetin ise 3. sarhoşluk suçu işlendikten sonra
infaz aşamasında bulunduğu, bu nedenlerle itiyadi sarhoşluk ve tekerrür
koşullarının oluşmadığı gözetilmeden TCY.nın 572. maddesinin 1. fıkrası
yerine yazılı nedenlerle hüküm kurulması,
Yasaya aykırı ve sanık Hüseyin'in temyiz nedenleri ile tebliğnamedeki düşünce
yerinde görüldüğünden (HÜKMÜN BOZULMASINA), 30.6.1992 tarihinde oybirliğiyle
karar verildi.
|
