 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Dördüncü Ceza Dairesi
E. 1992/3784
K. 1992/4414
T. 17.6.1992
* CEZANIN BİREYSELLEŞTİRİLMESİ
ÖZET : TCK.nun 29/son madde ve fıkrasında öngörülen doğrultuda objektif
ve/veya subjektif ölçülerle yetinmek ve eylemin benzerlerinden ayrıldığı
noktalar açıklanmak suretiyle cezanın bireyselleştirilmesi yoluna gidilmek
gerekir.
(765 s. TCK. m. 29/son)
İftira suçundan sanık İbrahim hakkında, Türk Ceza Yasasının 285/1-son
maddeleri uyarınca 6 ay hapis cezasıyla hükümlülüğüne ilişkin, (Karadeniz
Ereğlisi Asliye Ceza Mahkemesi)nden verilen Esas 1990-402/Karar 1991-399
sayılı ve 28.5.1991 tarihli hükmün temyiz yoluyla incelenmesi sanık İbrahim
tarafından istenilmiş ve temyiz edilmiş olduğundan; Yargıtay C.
Başsavcılığı'nın 21.2.1992 tarihli Ret isteyen tebliğnamesiyle 7.5.1992
tarihinde Daireye gönderilen dava dosyası, başvurunun nitelik ve kapsamına
göre görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdanö kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve
gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde
görülmemiştir.
Ancak; T.C Yasasının 29/son madde ve fıkrasında öngörülen doğrultuda objektif
ve/veya subjektif ölçülerle yetinmek ve eylemin benzerlerinden ayrıldığı
noktalar açıklanmak suretiyle cezanın bireyselleştirilmesi yoluna gidilmek
gerekirken; iftiradan dönerek suç sonrası davranışıyla etkin pişmanlığın
ortaya koyduğu kabul edilen sanığın, kişiliğini incitecek biçimde kınama
yargısıyla "şerir" olduğundan söz edilmek suretiyle en üst sınırdan ceza ile
hükümlülüğüne karar verilmesi,
Yasaya aykırı ve sanık İbrahim'in temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden
tebliğnamedeki düşüncenin reddiyle, (HÜKMÜN BOZULMASINA), 17.6.1992 tarihinde
oybirliğiyle karar verildi.
|
