 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Altıncı Hukuk Dairesi
E. 1992/359
K. 1992/1137
T. 29.1.1992
* TAHLİYE DAVASI(Geçici ihtiyaç)
ÖZET : Birden fazla ve özellikle geçici ihtiyaçlar için oturma ihtiyacı
duyulan yerler daimi konut olarak kabul edilemez. Ancak, gelişen hayat tarzı
ve sosyal durumları nedeniyle yazlık konutların asıl konutun uzantısı
niteliğinde olduğu, bir yerin yazlık konut kabul edilebilmesi için konumunun
ve mimari durumunun bu tarz kullanmaya uygun bulunduğunun saptanmış olması
gerekir. Bu nitelikte olmayan yerler için geçici ihtiyaç sebebiyle tahliye
kararı verilemez.
(6570 s. GKK. m. 7/b)
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan tahliye davasına dair karar davalı
tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün kağıtlar
okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava, konut ihtiyacı nedeniyle kiralananın tahliyesi istemine ilişkindir.
Mahkeme, davayı kabul etmiş; hükmü, davalı temyiz etmiştir.
Davacı vekili, müvekkilinin Hollanda'da işçi olarak çalışmakta olduğunu,
yıllık tatilini geçirmek üzere yurda geldiğinde akrabalarının yanında kalmak
zorunda bulunduğunu, bu halin huzursuzluk yarattığını ileri sürerek
kiralananın bu ihtiyaç sebebiyle tahliyesini istemiştir.
Davalı ilk oturumda, davacının izinli geldiğinde babası ve kardeşi ile
oturduğunu ve her gelişinde kendisine uğrayıp kiracılığından memnuniyetini
ifade ettiğini bildirerek ihtiyaç iddiasının gerçek ve samimi olmadığını
savunarak davanın reddini istemiştir.
Davacının ileri sürdüğü ihtiyaç iddiasının gerçek ve samimi olmadığı
savunulduğuna göre uyuşmazlığın çözümlenmesi için taraflardan delillerinin
istenmesi, bunların toplanarak değerlendirilmesi ve sonucuna göre bir karar
verilmesi icabeder. Hiç bir delil toplanmadan sadece davacının iddiasının
doğruluğunun kabulü ile tahliye kararı verilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Kabule göre de, 6570 sayılı Yasa bir kişinin kendisinin, eşinin ve
çocuklarının konut ihtiyacını tahliye nedeni saymıştır. Yasanın kabul ettiği
konutun tek ve daimi oturulan bir yer olduğu kabul edilmelidir. Birden fazla
ve özellikle geçici ihtiyaçları için oturma ihtiyacı duyulan yeler daimi
konut olarak kabul edilemez. Ancak, gelişen hayat tarzı ve sosyal durumları
nedeniyle yazlık konutların asıl konutun uzantısı niteliğinde olduğu, bir
yerin yazlık konut kabul edilebilmesi için konumunun ve mimari durumunun bu
tarz kulanmaya uygun bulunduğunun saptanmış olması gerekir. Bu nitelikte
olmayan yerler için geçici ihtiyaç sebebiyle tahliye kararı verilemez. Bu
itibarla kiralananın niteliği dahi incelenmeden yazılı şekilde tahliye kararı
verilmesi isabetli görülmemiştir.
Hüküm, belirtilen nedenlerle bozulmalıdır.
S o n u ç : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile
HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün (BOZULMASINA), istek halinde peşin
alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 29.1.1992 tarihinde
oybirliğiyle karar verildi.
|
