 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
18.HUKUK DAİRESİ
ESAS KARAR
1992/3250 1992/4671
Y A R G I T A Y İ L A M I
Mahkemesi :Ankara 13.Sulh Hukuk Mahkemesi
Tarihi :30.12.1991
Nosu :1991/1009-1640
Davacı :Emin Üstündağ vekili Av.Yaşar Doğan Yılmaz
Davalı :Necdet Ulusoy vs.
Dava dilekçesinde kat malikleri kurul kararının iptali istenilmiştir.
Mahkemece davanın kabulü cihetine gidilmiş, hüküm davalı tarafından temyiz
edilmiştir.
Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki
bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Kat malikleri kurulunun arsa payı ve paydaş çoğunluğu ile aldıkları
29.1.1990 tarihli karar apartmanın üzerine inşa edildiği arsanın bir
bölümünün otopark olarak kullanılmasını öngörmüştür.
Bilirkişi tarafından incelenen mimari proje ile dosya içine konulan
yönetim planında bu boşluğun bahçe olarak tahsis edildiği konusunda hiç bir
kayıt bulunmamaktadır. Yönetim planın "apartman bahçesinde ve ortak
yerlerinde kümes hayvanı dahil herhangi bir hayvan beslenemiyeceğine ilişkin
6. maddesinde bahçeden söz edilmesi park olarak kullanılan yerin bahçe
tahsisli olduğu anlamına gelmez. Kat Mülkiyeti Kanununun uygulanması
bakımından tahsis ancak ya proje ile yada yönetim planı ile veya kanundan
doğan zorunluk sebebi ile mümkündür. O nedenle mahkemece 6. maddesindeki
ifadeye dayanılarak park yeri olarak kullanılmasına karar verilen yerin bahçe
tahsisli olduğu kabul edilerek davanın reddi doğru değildir.
Kat Mülkiyeti Kanunun 42. maddesi hükmü karşısında ilke olarak bahçe
olarak tahsisi bulunmayan bu yere otopark yapılmasının kat maliklerinin sayı
ve arsa payı çoğunluğu ile karar verebilecekleri ve bu konuda verilen
29.1.1990 tarihli kararında geçerli olduğu kabul edilmelidir.
Ancak, arsa boşluluğunun otopark olarak kullanılması halinde ona yakın
bağımsız bölüm sakinlerinin rahatsız olmamaları da söz konusudur. Bilirkişi
raporunda halen park yeri olarak kullanılan yerin apartman dış duvarına 10
metre mesafede bulunduğu belirtilmiş ise de, bu konumun ne suretle sağlandığı
anlaşılamamıştır. Mahkemece otoların park ettiği yer ile ana gayrimenkulün
dış duvarı arasında 8-10 metrelik mesafe boşluğunu sağlayacak tedbirin ne
olabileceği bilirkişiden sorulmalı ve bu tedbirin uygulanması sağlandıktan
sonra otopark olarak kullanımın yasal bir sakıncası bulunmadığı cihetle
davanın reddine karar verilmelidir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı
şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde
olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince BOZULMASINA,
temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 27.5.1992 gününde
oybirliğiyle karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
Sait Rezaki M.A.Selçuk V.Canbilen Z.Sağdur T.Demirtaş
|
