 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Onbeşinci Hukuk Dairesi
E. 1992/2484
K. 1992/2665
T. 20.5.1992
* AMME ALACAKLARININ TAHSİL USULÜ HAKKINDA KANUN
* İSTİHKAK DAVASI
* YETKİLİ MAHKEME
ÖZET : Dava, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkındaki Kanunun
66. maddesi hükmü uyarınca açılmış bulunan bir istihkak davasıdır. Söz konusu
Yasanın 68. maddesinin 1. fıkrasında, bu nitelikteki davalara bakmaya haczi
yapan tahsil dairesinin bulunduğu yer mahkemesi yetkilidir.
(6183 s. AAK. m. 66, 68/1)
Taraflar arasındaki davanın, (Nazilli İkinci Asliye Hukuk Hakimliği)nce
görülerek reddine dair verilen 5.2.1992 tarih ve 467-44 sayılı hükmün
temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin
süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla; dosyadaki kağıtlar okundu, gereği
konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili 27.11.1991 tarihli dava dilekçesinde, 09 .... 236 plaka sayılı
özel otosunun davalı alacaklı Hazine tarafından borçlunun vergi borcu nedeni
ile haczedildiğini, oysa mahcuz aracın trafik kaydının kendi adına olduğunu,
araç üzerindeki haczin kaldırılmasını istemiştir.
Davalı 8.1.1992 tarihli yanıt dilekçesinde, uyuşmazlığın 6183 sayılı Yasanın
uygulanmasından ortaya çıktığından bahisle görev yönünden davanın reddini
savunmuştur.
Mahkemece, haczin icra müdürlüğünce yapılmayıp vergi dairesince yapılması
nedeniyle görev yönünden davanın reddine karar verilmiştir.
Dava, 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsili Usulü Hakkındaki Kanunun 66.
maddesi hükmü uyarınca açılmış bulunan bir istihkak davasıdır. Söz konusu
Yasanın 68. maddesinin 1. fıkrasında, bu nitelikteki davalara bakmaya haczi
yapan tahsil dairesinin bulunduğu yer mahkemesinin yetkili olduğu
gösterilmektedir.
Buradaki mahkeme sözcüğü davanın miktar veya değerine göre, görevli mahkemenin
(Sulh Hukuk veya Asliye Hukuk) hangisi olduğunu belirlemektedir. Sonradan
çıkarılan 2576 sayılı Bölge İdare Mahkemeleri, İdare Mahkemeleri ve Vergi
Mahkemelerinin Kuruluşu ve Görevleri Hakkındaki Kanunun 6. maddesinin 1.
fıkrası (b) bendinde, Vergi Mahkemeleri 6183 sayılı Amme Alacaklarının
Tahsili Usulü Hakkındaki Kanunun uygulanmasından doğan uyuşmazlıkları
çözümler demekte isede, bu yasa genel bir yasa ve bunun 66. maddesinin 1.
fıkrası (b) bendindeki yetki genel nitelikte bir yetki olup, 6183 sayılı Amme
Alacaklarının Tahsili Usulü Hakkındaki Kanunda özel nitelikli bir yasa ve
bunun 68. maddesinin 1. fıkrasındaki yetkide özel nitelikte bulunduğundan
genel nitelikteki yasa ve genel yetki olayımızda uygulanamaz. Zira, benzeri
durumlarda, özel nitelikteki yasa ve bundan kaynaklanan yetkinin uygulanacağı
hukukun yerleşmiş ve uygulana gelmiş olan bir kuralıdır. Kaldı ki, sonradan
çıkartılan genel nitelikteki 2976 sayılı Kanun, 6183 sayılı Özel Nitelikteki
Yasanın 68. maddesindeki özel yetkiyi kaldırmamıştır.
Öyleyse, mahkemenin işin esasına girerek, taraf kanıtlarını toplayıp, oluşacak
sonuç çerçevesinde bir karar vermesi gerekirken, yazılı olduğu şekilde görev
yönünden davayı reddetmiş olması usul ve yasaya aykırı olup, karar
bozulmalıdır.
S o n u ç : Yukarda yazılı nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazı yerinde
olduğundan kabulüyle hükmün davacı yararına (BOZULMASINA), istek halinde
temyiz peşin harcının davacıya geri verilmesine, 20.5.1992 gününde
oybirliğiyle karar verildi.
|
