 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Üçüncü Hukuk Dairesi
E. 1992/17672
K. 1993/48
T. 18.1.1993
* ECRİMİSİL
* İNTİFADAN MEN KOŞULU
* TİCARİ AMAÇLI ORTAK YERLER
ÖZET : Müşterek mülkiyete konu taşınmazlarda paydaşlardan biri diğer paydaş
hakkında ecrimisil istemesi kural olarak intifadan men koşulu gerçekleşmesine
bağlıdır. Taşınmazın ticarö amaçla kullanılması halinde ise ve bir bölümün
kiraya verilmesi halinde ise, intifadan men koşulu aranmaz.
(743 s. MK. m. 908)
Dava dilekçesinde, fazla haklar saklı tutularak 25.000.000 lira ecrimisilin
faiz ve masraflarla birlikte davalı taraftan tahsili istenilmiştir.
Mahkemece, davanın reddi cihetine gidilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından
temyiz edilmiştir.
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra, dosyadaki bütün
kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Mahkemece dava, ecrimisile konu edilen ortak taşınmazlarda intifadan men
koşulunun gerçekleştiği iddiasının kanıtlanmadığı gerekçesiyle
reddedilmiştir.
Oysa ki; herne kadar ecrimisile konu taşınmazlarda taraflar paydaş olmakla,
ecrimisil istenen sürede (kural olarak) intifadan men koşulunun gerçekleşmiş
bulunması gerekir ise de, bu taşınmazlar üzerinde taraflarca yaptırılmış,
davalı tarafından ticarö amaçla kullanılan ve kısmen de kiraya verilerek
gelir elde edilen dükkan ve atölye gibi binaların da bulunduğu
anlaşılmaktadır.
Bu şekilde hukuksal semere getiren ticarö amaçlı ortak yerler için ise
intifadan men koşulu aranmaz.
O halde; sözkonusu taşınmazlar için intifadan men koşulu aranmayarak diğer
yönler (ecrimisil istenen süre içerisinde gerçekten Davalının kullanım ve
tasarrufu altında bulunup bulunmadığı, bulunuyorsa ne miktar ecrimisil
getireceği gibi) üzerinde durulup bu hususların da usulünce saptanması ve
sonuçlarına göre bir karar verilmesi gerekirken, bu yönler düşünülmeksizin,
yazılı olduğu gibi davanın reddedilmesi yersizdir.
Kabule göre de; davacı tarafca çekilen (konuya ilişkin ihtarnamenin, davalıya
tebliğ edildiği 26.3.1991 tarihi ile 10.4.1991 olan dava tarihi arasındaki 15
günlük süre için davacının ecrimisil isteyebileceğinin dahi gözetilmemesi
doğru değildir.
Bu itibarla, yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde
hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan
kabulü ile hükmün HUMK.nun 428. maddesi gereğince (BOZULMASINA), peşin alınan
temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 18.1.1993 gününde
oybirliğiyle karar verildi.
|
