 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
2.HUKUK DAİRESİ
Esas Karar
92/10924 92/10355
Özet:Karma bağışın tenkisinde şartlar
İvazla arasında denğesizlik yeterli değildir.
Temyiz eden:davacılar
Mübeccel Doğu ve Hazende Acarsoy ile Turgut Naci Üçüncü
arasındaki tapu iptali ve tenkis davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli
mahkemece verilen hükmün temyizen mürafaa icrası suretiyle tetkiki davacılar
temyizen tetkikide davalı tarafından istenilmekle,
duruşma için tayin olunan günde duruşmalı temyiz edenler vekili Av.
Olgun Polatsoy geldi. Diğer temyiz eden tebligata rağmen gelmedi. Gelenin
konuşması dinlendikten sonra işin incelenerek karara bağlanması için
duruşmadan sonraya bırakılması uyğun görüldü. Dosyadaki bütün kağıtlar okunup
gereği görüşülüp düşünüldü:
Murisin, mahfuz hisse kurallarını ihlal eden ölüme bağlı teberruları
ile Medeni Kanunun 507.maddesinde gösterilen tasarruflarının tenkisi
istenebilir. Bu meydanda murisin mahfuz hisse kurallarını bertaraf etmek
kastıyla yapıldığı aşikar olan temliklerinin de tenkise tabi olduğu kanunda
açıklanmıştır. Bunlar arasında murisin karma bağışlamalarınında bulunacağı
şüphe götürmez. Bunlarda ödenen ivaz ile işlem anındaki gerçek değer
arasındaki aşırı fark, saklı payı giderme amacının bir unsuru olarak kabul
edilebilir (Y.2.H.D.nin 16.10.1970 günlü 4761-5351 sayılı kararı). Elbetteki
murisin mali sıkıntı veya kazanma yapan kişiye karşı minnet borcunun ifası
gibi amaçlarla yaptığı tasarruflar da ve açıkca başka delil yoksa ölünceye
kadar bakma aktinin ivazları arasındaki dengesizlik bu kapsamda kabul
edilemez (Y.2.H.D.nin 2.7.1991 günlü 5723/9788 sayılı, Y.H.G.K.nun 16.3.1988
günlü 814/247 sayılı kararları). Karma bağışın tenkise konu olabilmesi için
ivazlar arasındaki dengesizlik yeterli değildir. İşlemin taraflarının (muris
ile lehtar) bu nisbetsizliği bağışlama kastıyla yaptıklarının, iradelerinin
bu yönde birleştiğinin "açık"bir şekilde belirlenmesi gerekir.
Bu sebeple dava konusu 44 parsel numaralı taşınmaz malın davalıya
satışı tarihinde objektif değeri bilirkişi incelemesi ile belirlenip Medeni
Kanunun 507/4.maddesi çerçevesinde taraf şahitleri dinlenerek sonucu uyarınca
hüküm tesisi gerekirken eksik inceleme ile tenkise karar verilmesi doğru
bulunmamıştır.
SONUÇ:Tarafların temyiz itirazlarının bu sebeplerle kabulü ile hükmün
BOZULMASINA, bozma sebebine göre sair temyiz itirazlarının şimdilik
incelenmesine yer olmadığına 27.10.1992 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
T.Alp N.Turhan Ş.D.Kabukçuoğlu H.Dinç A.İ.Özugur
|
