 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
YARGITAY
2.HUKUK DAİRESİ
SAYI
Esas Karar
91/6557 91/l0749
Özet :M.K.l34/son uygulamasında yabancı mahkemesinin kararının dayanak
yapılabilmesi için o kararın 2675 s.k.na göre tanınması (tenfizi) gerekir.
Temyiz Eden :davalı
Taraflar arasındaki davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli
mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp
düşünüldü.
Dava Medeni Kanunun l34/son maddesi uyarınca fiili ayrılık sebebiyle
boşanmaya ilişkin olup anılan madde uyarınca boşanmaya karar verilebilmesi
için evvelce açılan boşanma davasının redle sonuçlanması, davanın reddine
ilişkin hükmün kesinleşmesi ve kesinleşme tarihinden başlıyarak üç yıl süre
geçmesine rağmen müşterek hayatın yeniden kurulmamış olması gerekmektedir.
Olayımızda ise önceki dava ve o davada verilen red kararı yabancı
mahkemeye ait bulunmaktadır. 2675 sayılı Milletler Özel Hukuk ve Usul Hukuku
hakkındaki kanunun 31. maddesi uyarınca yabancı mahkemelerden hukuk
davalarına ilişkin olarak verilmiş ve o devlet kanunlarına göre kesinleşmiş
bulunan ilamların Türkiyede icra olunabilmesi yetkili Türk mahkemesi
tarafından tenfiz kararı verilmesine bağlıdır. Başka bir ifade ile tenfiz
edilmemiş (tenfize karar verilmemiş) bir yabancı mahkeme ilamına genelde ve
Medeni Kanunun l34/son maddesinin uygulanması açısından özelde hukuksal sonuç
ve değer tanımak mümkün bulunmamaktadır. Öyle ise isteğin reddi gerekirken bu
yön gözönünde tutulmadan boşanmaya karar verilmesi usul ve kanuna aykırıdır.
SONUÇ : Temyiz edilen kararın gösterilen sebeple BOZULMASINA,
l6.9.l99l tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
BAŞKAN ÜYE ÜYE ÜYE ÜYE
İ.Y.Oğlu N.K.Yalçınkaya H.Dinç F.Kıbrıscıklı Özcan Aksoy
|
