 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
Onbeşinci Hukuk Dairesi
E. 1991/623
K. 1991/1272
T. 18.3.1991
* ESER SÖZLEŞMESİ
* GÖTÜRÜ ÜCRET
ÖZET : Taraflar arasındaki eser sözleşmesinin 2. maddesinde, taşaronun yani
davacının yapacağı işin ücreti, metrekaresi 1500 lira olarak
kararlaştırılmıştır. Bu şekilde tayin edilen ücret götürü ücrettir.
BK.nun 365. maddesi gereği davacı, yapılacak şeyi kararlaştırılan birim fiyat
üzerinden yapmaya mecburdur. Ayrıca KDV. talebinde bulunamaz.
(818 s. BK. m. 365)
Taraflar arasındaki davanın, (Ankara Asliye İkinci Ticaret Mahkemesi)nce
görülerek mahkeme ilamında belirtilen gerekçelere binaen verilen 27.12.1989
tarih ve 268-1893 sayılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından
istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla;
dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
1) Taraflar arasındaki 25.4.1988 tarihli eser sözleşmesinin 2. maddesinde,
taşaronun yani davacının yapacağı işin ücreti, metrekaresi 1500 lira olarak
kararlaştırılmıştır. Bu şekilde tayin edilen ücret götürü ücrettir.
Nitekim, Prof. Dr. Haluk Tandoğan, Borçlar Hukuku Özel Borç İlişkileri adlı
kitabın II. cildinin 234. sahifesinde aynen şöyle demektedir. Ücretin götürü
olarak belirtilmesi demek, imal olunacak eser bedelinin önceden ve kesin
surette tespiti demektir. Bu bedel, eserin tamamı için toptan bir rakam
olabileceği gibi, brim (vahit) fiyat üzerinden hesaplanacak bir rakamda
olabilir (Aynı bir binayı metrekaresi 3 bin liradan yapmak gibi).
Bu durumda, BK.nun 365. maddesi gereği davacı, yapılacak şeyi kararlaştırılan
birim fiyat üzerinden yapmağa mecburdur. Ayrıca KDV. talebinde bulunamaz.
Mahkeme kararının, KDV. isteğinin reddine ilişkin bölümü doğru olup bu yöne
ilişkin temyiz isteği yerinde değildir.
2) Ancak, dava dilekçesinin sonuç bölümünde açıkca, dava tarihinden itibaren
aylık 7 oranında faiz talebi olduğu halde, dava tarihinden itibaren fazi
talebi olmadığından bahisle bu husustaki isteğin reddinde isabet görülmemiş,
hükmedilen 6.271.720 lira ana paraya, sözleşmenin 11. maddesi gereği aylık
7 oranında dava tarihinden itibaren faize de hükmedilmesi gerekeceğinden
kararın bu yönden bozulması gerekmiştir.
S o n u ç : Yukarıda 1 nolu bendde açıklanan nedenlerle davacı vekilinin sair
temyiz itirazlarının reddine, 2 nolu bendde yazılı sebeplerle hükmün davacı
yararına (BOZULMASINA), ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz
eden davacıya geri verilmesine, 18.3.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
