 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
Onbeşinci Hukuk Dairesi
E. 1991/500
K. 1991/1090
T. 7.3.1991
* TAŞINIR MAL
* PTT. KAYDI
* MÜLKİYET KARİNESİ
ÖZET : Taşınır malı elinde bulunduran kimse onun maliki sayılır, PTT. kaydı
tek başına yasal karinenin aksini ispat için yeterli değildir. Bu durumda;
yasal karinenin aksi ispat edilemediğinden davanın reddi gerekirken, PTT.
kaydına göre ispat külfetinin alacaklıya aidiyetinden sözedilerek davanın
kabulü doğru değildir.
(2004 s. İİK m. 97/a-son)
Taraflar arasındaki davanın, (Bursa İkinci İcra Tetkik Mercii Hakimliği)nce
görülerek kararda belirtilen gerekçelere binaen verilen 15.11.1990 tarih ve
477-873 sayılı hükmün temyizen tetkiki davalı alacaklı vekili tarafından
istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla;
dosyadaki kağıtlar okundu, gereği konuşulup düşünüldü:
Haciz, takip dayanağı bonoda gösterilen borçlu adresinde yapılmıştır. İİK.nun
97/a maddesince menkul malı elinde bulunduran kimse onun maliki sayılır.
Borçlu ile üçüncü şahısların menkul malı birlikte ellerinde bulundurmaları
halinde dahi mal borçlu elinde addolunur. Halen asker olan davacının
babasıyla birlikte oturduğu kabul edildiğinde de mülkiyet karinesi davalı
borçlu ve dolayısiyle alacaklı lehinedir. Bu nedenle mahcuz telefonun
kendisine ait olduğunu ispat külfeti bunu ileri süren davacıya düşer. Aynı
maddenin son fıkrasınca davacı asker olmadan önce ya da sonra malı ne suretle
iktisap ettiğini, malın borçlu elinde bulunmasını gerektiren hukuki ve fiili
sebep ve hadiseleri inandırıcı biçimde ispatlayamamıştır. PTT. kaydı
tekbaşına kanuni karinenin aksinin ispat için yeterli değildir. Davacı vekili
son oturumda başka delilleri olmadığını beyan etmiştir.
Kanuni karinenin aksi ispat edilemediğinden davanın reddi gerekirken, PTT.
kaydına göre beyyine külfetinin alacaklıya aidiyetinden bahisle davanın kabul
edilmiş olması bozma sebebidir.
Kabul şekli itirabiyle de davalı alacalının kötüniyeti delillendirilmemiş iken
ve dava dilekçesinde saklı tutulmuş olduğu halde HUMK.nun 74. maddesine
aykırı biçimde tazminata hükmedilmesi doğru değildir.
S o n u ç : Temyiz edilen hükmün davalı alacaklı yararına (BOZULMASINA),
ödediği temyiz peşin harcın istek halinde temyiz eden davalı alacaklıya geri
verilmesine, 7.3.1991 gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
