 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Onuncu Hukuk Dairesi
E. 1991/15658
K. 1992/6893
T. 19.6.1992
* İŞ KAZASI TESBİTİ
ÖZET : 506 sayılı Kanunun 11/A-e maddesindeki amacın sigortalı işverenin
aracıyla işe getirilip götürülürken uğradığı olayları iş kazası saymak
olmasına, yasa koyucunun işverenin aracıyla işe getirtilip götürülenlere
güvence sağlamayı düşünmesine, bu konuda toplu ve münferit taşımalar arasında
bir ayarım gözetilmeyeceğine ve böyle bir ayırımın yasa koyucunun amacı ve
sosyal güvenlik ilkelerine ters düşeceğine, toplu taşımaya güvence
sağlanırken, münferit taşımları dışlamanın lojik olamayacağı gibi, çoğun
içinde azın da bulunacağı kuralıyla da bağdaşmayacağının kabulü gerekir.
(506 s. SSK. m. 11/A-e)
Davacı, müteveffa eşi (M.Ç.E.)'nin silahlı saldırı sonucu öldürülmesinin
işkazası niteliğinde olduğunun tesbitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, ilamında belirtildiği şekilde isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz isteğinin
süresinde olduğu anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin
gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere
ve özellikle sigortalının, işyerinin hem yazarı, hem de genel koordinatörü
olmasına ve tanık beyanıyla anlaşılan çalışma düzenine göre, belli mesai
saatlerine bağlı olmayıp, işine erken başlayıp geç saatlere kadar çalıştığı,
işin ve görevin niteliği itibariyle kendisine topluca işyerine getirip
götürme kuralı uygulanamayacağından, işverence, özel bir araç tahsis
edilmesine ve bu araçla, evinden işyerine gidip gelmesine ve olay günü de
evinden çıkıp işyeri H........Gazetesi'ne gitmek üzere bu araca binip hareket
etmek üzere iken teröristlerin silahlı saldırısı sonucu şoförüyle birlikte
ölmesine, 506 sayılı Kanunun 11/A-e maddesindeki amacın; sigortalı işverenin
aracıyla işe getirilip götürülürken uğradığı olayları işkazası saymak
olmasına, yasa koyucunun işverenin aracıyla işe getirilip götürülenlere
güvence sağlamayı düşünmesine, bu konuda toplu ve münferit taşımalar arasında
bir ayırım gözetilemeyeceğine ve böyle bir ayırımın yasa koyucunun amacı ve
sosyal güvenlik ilkelerine ters düşeceğine, toplu taşımaya güvence
sağlanırken, münferit taşımaları dışlamanın lojik olmayacağı gibi, çoğun
içinde azın da bulunacağı kuralıyla da bağdaşmayacağına ve bu düşüncelerle,
toplu sözcüğünün, münferit taşımaları da kapsadığının kabulü gerekmesine göre
sonucu itibariyle doğru olan hükmün (ONANMASINA), 19.6.1992 gününde
oybirliğiyle karar verildi.
|
