 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C
Y A R G I T A Y
Altıncı Hukuk Dairesi
E. 1991/10363
K. 1991/10927
T. 26.9.1991
* TAHLİYE TAAHHÜTNAMESİ
ÖZET : Kira ilişkisi kurulduktan böylece kiracı 6570 sayılı Kanunun kiracıyı
koruyucu hükümlerine tabi olduktan sonra gerek tevali eden kira sözleşmeleri,
gerekse ayrıca verilen tahliye taahhütlerinde serbest irade ihlali söz konusu
olmadığından bu taahhütnameler geçerli sayılmış ve daha önce özellikle tevali
eden kira sözleşmeleri ile alınan taahhütlerin geçersizliği konusunda mevcut
içtihat aykırılıklarının 3.11.1980 gün, 3/2 sayılı yine 4.11.1985 gün, 2/7
sayılı İçtihadı Birleştirme Kararlarının gerekçesiyle giderilmiş ve bu
gerekçelerle geçerli sayılmıştır.
(YİBK., 3.11.1980 gün ve 3/2 s.) (YİBK., 4.11.1985 gün ve 2/7 s.)
Mahalli mahkemesinden verilmiş bulunan itirazın iptali davasına dair karar
davacılar tarafından süresi içinde temyiz edilmiş olmakla; dosyadaki bütün
kağıtlar okunup, gereği görüşülüp düşünüldü:
Dava, taahhüt nedeniyle kiralananın tahliyesi isteminden ibarettir. Mahkeme,
davayı reddetmiş; hükmü, davacılar vekili temyiz etmiştir.
Davacı, davalı ile 1.11.1989 tarihinde 14 aylık süre ile kira ilişkisi
kurulduktan sonra 10.10.1990 tarihinde düzenlenen belge ile davalının
kiralanan yeri aktin döneminin sonuna tesadüf eden 1.1.1991 tarihinde tahliye
edeceğini taahhüt etmesine, bu sebeple süresinde yapılan icra takibine rağmen
tahliye etmediğinden açtığı işbu dava ile taşınmazın bu nedenle tahliyesini
istemiştir.
Davalı ise, taahhüt içeriğine ve imzasına karşı çıkmadan bu taahhüdün kira
ilişkisinin kurulduğu sırada verildiğini, bu sebeple serbest iradeye
dayanmaması sebebiyle geçersiz olduğunu savunarak davanın reddini istemiş ve
bu savunmasını tanıkla ispat edeceğini bildirmiştir.
Gerçekten kira ilişkisi kurulmadan veya ilk kurulduğu sırada verilen tahliye
taahhütlerinin serbest iradeye dayanmaması nedeniyle geçersizliği bu konuda
çıkarılan 4.10.1944 tarih, 15-20-28 sayılı İçtihadı Birleştirme kararı ile
kabul edilmiştir. Ancak, kira ilişkisi kurulduktan böylece kiracı 6570 sayılı
Kanunun kiracıyı koruyucu hükümlerine tabi kolduktan sonra gerek tevali eden
kira sözleşmeleri, gerekse ayrıca verilen tahliye taahhütlerinde serbest
irade ihlali söz konusu olmadığından bu taahhütnameleri geçerli sayılmış ve
daha önce özellikle tevali eden kira sözleşmeleri ile alınan taahhütlerin
geçersizliği konusunda mevcut içtihat aykırılıklarının 3.10.1980 gün, 2/3
sayılı yine 4.10.1985 gün, 2/7 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararlarının
gerekçesiyle giderilmiş ve bu gerekçelerle geçerli sayılması üzerine o
tarihlerden itibaren Yargıtay uygulamaları tutarlı bir şekilde bu doğrultuda
geliştirilmiş ve sürdürülmüştür.
Taahhüt edilen boşaltma süresi ilk akti sürenin sonuna rastlasa bile oluşum
aynıdır. Ne varki davalı 1.11.1989'da akti ilişki kurulduktan sonra
10.10.1990 tarihinde düzenlediği ileri sürülen taahhütnamenin o tarihte değil
yukarıda sözü edilen 4.10.1944 tarihli İçtihadı Birleştirme Kararının
kapsamına girecek şekilde ilk akti ilişkinin kurulduğu sırada verildiğini
bildirmiş ve bunu tanıkla ispat edeceğini bildirmiştir. Bu savunmada geçen
iddia bir hukuki tasarrufla değil, bir hukuki fiille ilgili olduğundan Usulün
289. maddesi kapsamı dışında düşürülüp maddi olayın tanıkla ispatına imkan
tanınarak bunun sonucuna göre karar verilmesi gerekirken yanılgılı bir
görüşle ilk akti dönem içerisinde verilen taahhütün geçersizliği gerekçe
yapılarak davanın reddedilmesi hiç te isabetli görülmediğinden kararın
bozulması gerekmiştir.
S o n u ç : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile
HUMK.nun 428. maddesi uyarınca hükmün (BOZULMASINA), istek halinde peşin
alınan temyiz harcının temyiz edene iadesine, 26.9.1991 tarihinde
oybirliğiyle karar verildi.
|
