 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
Birinci Hukuk Dairesi
E. 1990/5695
K. 1990/12617
T. 6.11.1990
* GECEKONDU
(Tapu tahsis belgesi)
ÖZET : Tapu tahsis belgesi verilecek arsa ve arazi sahibi kuruluşların yanına
Vakıflar İdaresi de dahil edilmiş ise de; dava konusu taşınmazın, vakıfların
amacı doğrultusunda kendi ihtiyacına özgülediği yerlerden olduğu
anlaşıldığından, bu yerler hakkında gecekondu mevzuatının uygulanmasına yasal
olanak yoktur.
(743 s. MK. m. 618)
Yanlar arasında görülen davada;
Davacı, kayden maliki bulunduğu 485 ada 65 parsel sayılı taşınmaza, davalının
elatmasının önlenmesini ve yaptırdığı yapının yıktırılmasını istemiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece verilen davanın reddine ilişkin karar yasal süresi içerisinde
duruşmalı inceleme yapılması isteği ile davacı vekili tarafından temyiz
edilmekle; dosya incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Davacı Vakıflar İdaresi, ana cadde üzerindeki sıra dükkanların yer aldığı
parsellerin kayden malikidir. Amacı doğrultusunda yaptırmak istediği iş hanı
için gereksinim duyduğu noksan arsayı kendi yerlerinin arka cephesindeki
Belediyeye ait 8 parsel sayılı taşınmazı, 1978 yılında satın almak suretiyle
sağlamış ve çekişmeli 485 ada 65 parsel sayılı taşınmaz sözü edilen arsaların
birleştirilmesinden (tevhit edilmesinden) oluşmuştur. Davacı tarafından
dükkanlardaki kiracılar tahliye edilip yıktırıldıktan sonra davalının
Belediyeden geçen yerin 33 m2.lik bölümüne işyeri yaptığının anlaşılması
üzerine açılan bu davada yıkım suretiyle elatmanın önlenmesi istenilmiştir.
Mahkemece, 2981 sayılı Yasa hükümleri gerekçe gösterilerek davanın reddine
karar verilmiştir. Hemen belirtmek gerekirki, 2805 ve bunu yürürlükten
kaldıran 2981 sayılı Yasaların adı dahi "İmar ve Gecekondu Mevzuatına Aykırı
Olarak Yapılan Yapılara Uygulanacak İşlemler..." şeklindedir. Gerek bu ve
gerekse 775 sayılı Yasalarda gecekondu "İmar ve Yapı İşlerini düzenleyen
mevzuata ve genel hükümlere bağlı kalınmaksızın, kendisine ait olmayan arsa
ve araziler üzerinde sahibinin rızası alınmadan yapılan izinsiz yapılardır"
olarak tanımlanmıştır.
Gecekondu deyiminin sadece konut olarak yapılan ve kullanılan yapıların tanımı
için kullanıldığı, işyerlerini kapsamadığı yürürlükte olan ve kaldırılan
7367, 775, 2805, 2981, 3290, 3366 sayılı yasalar ile bu yasalara dayanılarak
çıkarılan yönetmelik hükümlerinde açıkça vurgulanmıştır.
Ayrıca, 7367 ve 775 sayılı Yasalarda tümüyle ayrık tutulmuş ve 21.3.1983 günü
yürürlüğe giren 2805 sayılı Yasada Vakıflar İdaresine ait arsa ve araziler
üzerindeki gecekondularla ilgili uyuşmazlıkların çözümü yanların anlaşmasına,
olmadığı takdirde genel hükümler çerçevesinde yargıya bırakılmış iken,
8.3.1984 tarihinde yayımlanan 2981 sayılı Yasa ile tapu tahsis belgesi
verilecek arsa ve arazi sahibi Belediye, Hazine ve İl Özel İdareleri yanına
Vakıflar İdaresi de dahil edilmiş bulunmaktadır. Ne varki konuya ilişkin
yasalarda açıkça belirtildiği üzere diğer kamu kuruluşlarında olduğu gibi
davacı Vakıflar İdaresinin de amacı doğrultusunda kendi ihtiyacına özgülediği
arsa ve araziler, gecekondu sahiplerine verilecek yerlerin dışında
tutulmuştur. Davacı Vakıflar İdaresi tarafından 1978 yılında dava konusu
taşınmazın yaptırılacak işhanı arsası olarak ayrıldığı tartışmasızdır. Davalı
yararına gecekondu ve imar affı yasalarından kaynaklanan kazanılmış hak
doğduğundan söz etmeye de olanak yoktur. Hal böyle olunca, davanın kabul
edilmesi gerekirken reddedilmesi isabetsizdir. Temyiz itirazları yerindedir.
Kabulüyle hükmün açıklanan nedenlerden ötürü HUMK.nun 428. maddesi uyarınca
(BOZULMASINA), 16.5.1989 tarihinde yürürlüğe giren Avukatlık Ücret
Tarifesinin 14. maddesi gereğince gelen temyiz eden vekili için 100.000 lira
duruşma avukatlık parasının temyiz edilenden tahsiline ve peşin alınan harcın
temyiz edene geri verilmesne, 6.11.1990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
|
