 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
2.HUKUK DAİRESİ
SAYI
Esas Karar
90/46 90/1689
Özet:Ölünceye kadar bakma aktinin yaılış anında bakıma ihtiyaç
olmaması aktin muvazaa olduğunu göstermez.
Temyiz eden:Davalılar
Ayşe Güneş ile Bilgin İşver arasındaki tenkis davasının yapılan
muhakemesi sonunda verilen hüküm davalılar tarafından temyiz edilmekle, evrak
okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
Medeni Kanunun 507. maddesinde murisin hangi tasarrufları hakkında
tenkis istenebileceği açıklanmıştır. Bu maddenin 4.fıkrasındaki şartlar,
kesin bir biçimde ispatlanmadıkça murisin yaptığı ölünceye kadar bakma
akitleri ıvazlı tasarruflardan olup tenkis istenemez. Ölünceye kadar bakma
akti niteliği itibariyle güvence sağlayan bir akittir. Bakıp gözetme borcunun
vüsatı ne aktin başında ne de devamı sırasında belli olmayıp, bakım
alacaklısının hayatı boyunca oluşacak şartlar tayin eder. Esasen ölünceye
kadar bakma aktini hizmet akdinten ayıran unsurda bu yöndür.
Borçlar Kanunun 511. maddesi bakım alacaklısı yönünden gerçek kişi
olması dışında özel bir nitelik öngörmemiştir. Bakım alacaklısının akit
anında özel bakıma muhtaç durumda olmasını aramak kanunda bulunmayan bir
unsuru ilave etmek olur. Aksi kararlaştırılmadıkça aktin, bakım alacaklısına
sağladığı menfaatler sosyal duruma uyğun ikamet, beslenme ve giydirme, görüp
gözetme ihtiyaçlarının karşılanmasıdır (B.K.514). Bu ihtiyaçların
karşılanmasını sağlıyacak maddi desteğin ne olacağını önceden kestirmek
mümkün olamaz. Hayatın idamesi için gerekli askari şartları sağlayacak
nafakaya borçlu olabilecek kimse ile ölünceye kadar bakma akti yapmayı
engelleyen kanunda bir hüküm yoktur.
Kaldıki bu aktin hedefi nafaka veya ahlaki görevler kadar bir maddi
destek elde etmek değil tarafların bilmhassa bakım alacaklısının sosyal
durumuna uyğun bir bakım elde etmektir. Bu sebeplerle mirascı olabilecek
kimselerle yapılmış olan ölünceye kadar bakma aktinin in'ikadı sırasında özel
bakıma muhtaç bulunmamak, bu aktin mahfuz hisse kural larının bertaraf
maksadına matuf olduğunu kabule yeterli değildir. Söz leşmenin mahfuz hisse
kurallarını bertarafa yönelik olduğu hakkında başkaca bir delil yokken
tenkise karar verilmesi,
Doğru bulunmamıştır.
SONUÇ:Davalı Bilgin İşver'in temyiz itirazının bu sebeple kabulü ile
hükmün BOZULMASINA, bozma sebebine göre diğer yönlerin şimdilik incelenmesine
yer olmadığına 8.2.l990 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
İ.Yanıkömeroğlu T.Alp N.Turhan Ş.D.Kabukçuoğlu H.Dinç
|
