 |
Yargıtay içtihatları bölümü
Yargıtay Kararı
T.C.
Y A R G I T A Y
Dokuzuncu Hukuk Dairesi
E. 1990/12221
K. 1990/12704
T. 3.12.1990
* SEYYAR GÖREV
* TAZMİNAT
ÖZET : Seyyar olarak vazife görenlere gündelik ve yol masrafı ödenmez. Ancak;
davacı, geçici görev yolluğu değil, seyyar görev yolluğu istemektedir.
Harçlar Kanununun 49. maddesindeki şartlar gerçekleştiği takdirde, orada
yazılı olan seyyar görev tazminatının ödenmesi gerekir.
(6245 s. Harcırah K. m. 42, 49)
Davacı, seyyar görev tazminatının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, sabit olmayan davanın reddine karar vermiştir.
Hüküm, süresi içinde davacı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla; dosya
incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Mahkemenin kararda yer verdiği gerekçe isabetli değildir. Sözünü ettiği
Yargıtay Dokuzuncu Hukuk Dairesi kararı da yanlış yorumlanmıştır. 6245 sayılı
Harcırah Kanununun 49. maddesine göre, seyyar olarak vazife görenlere
gündelik ve yol masrafı ödenmez. Yani, aynı Kanunun 42. maddesine göre geçici
görev gündeliği ödenmez. Ancak; davacı, geçici görev yolluğu değil, seyyar
görev yolluğu istemektedir. 49. maddedeki şartlar gerçekleştiği takdirde,
orada yazılı olan seyyar görev tazminatının ödenmesi gerekir. O halde, davayı
6245 sayılı Harcırah Kanununun memuriyet mahallini tarif eden 3. maddesinin
(g) fıkrası ile 49. maddesi hükümleri çerçevesinde ele alıp incelemek ve
bunun sonucuna göre bir karar vermek gerekir. Bu yönde gerekli bir araştırma
ve inceleme yapılmadan, yanlış değerlendirme ile hüküm tesisi isabetsiz olup
bozmayı gerektirmiştir.
S o n u ç : Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle (BOZULMASINA),
peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 3.12.1990
gününde oybirliğiyle karar verildi.
|
